ใจกูยังเดินไป
อยู่กับปัจจุบันและก็ควันที่กูเบิร์นไฟ
เข้าใจว่าอะไรจะไม่คงเดิม
กาลเวลามันก็เดินไว
และกูพยายามที่จะไม่ทำดีกับใครเกินไม่ว่าเจอใคร
เข้าปีที่ 26
คนยังเข้าใจคำกูที่สบถ
ไรม์มึงในเพลงมีแต่ขี้ประจบ
พอกู play ฟัง แล้วมันยิ่งตลก
อีกแค่ไม่นานกูจะ 27
และไม่แน่อาจจะ 28
แม่งโคตรจะแปลกเลยที่ความจริง
มันก็ยิ่งปรากฏ
ช่วงนี้กูสบายดี
มันก็เป็นอีกวันที่ถัดจากวันวาน
งานกูยังเป็นการที่เอาคำศัพท์จับมาวาง
และยก็าวไปยันสระ ไม้ตรี ไม้เอก จัตวา
ah ที่กูทำคือเปลี่ยนให้ beat จังหวะธรรมดา
เป็นกระดาษให้ใส่ทุกอย่างที่กูประจักษ์และกูผ่านมันมา
วันที่กูจะไม่เหลือสิ่งไหนที่ใจอยากบันดาล
กูแค่หยิบแผ่นที่ในความทรงจำกลับมากาง (และ LET'S GO)
เดิน, ย่อง ย่อง ปนหยุดอยู่บนทาง
แต่เวลากู turn on microphone กูเหมือนรู้จักกับมันนาน
และก็โลกในปัจจุบันอาจประมาณ
ว่าในยุคนี้มีนักเรียนบางคนที่แม่งเดินเข้าผับกับอาจารย์ว่ะ
พื้นที่บางทีกูมันใช้สำหรับพรรณนา ออก
ให้บางอย่างอันตรธาน
ก่อนปล่อยใจกูไปอยู่จักรวาล
กูแร็พตั้งแต่กูยังไม่รู้จักสรรพนาม
บางคำมันก็ผุดมาเอง
like มีคนส่งมาต่อผ่านบัญชา
กูยังมีคำถามไม่สิ้นสุดเกี่ยวกับระหว่างจุดเวลา
พูดไปมันก็ทำให้มึงรู้สึกหนักกบาล
ผลประโยชน์บางคนแม่งก็สักแต่จะทาน
คนแก่อยากเป็นเด็ก แต่ทำไมเด็กแม่งเสือกอยากชรา?
ออกเดินทาง เพื่อจะปรับพลังงาน
ตื่นนอนและก็ทำเพลง, ทำเพลงได้ตังค์กูฝากธนาคาร
ถ้ามึงตกจากม้าก็แค่ต้องกลับไปบนอาน
และกูมองแต่ฟ้า สายตากูแม่งคงไม่ปรับมันลงมา
มึงฟังพวกกูสวดกันเสร็จ เหมือนเพิ่งกลับจากวิปัสสนา
แค่ฟังก็รู้ มึงดูสัมผัส พวกกูรู้จักมันมานาน
เป็นตัวเป็นตนคนปกติไม่พิเศษกว่าธรรมดา
หาดูไม่ยากแต่ลึกแต่ลับกันยิ่งกว่าสัตว์ในตำนาน
กับเพื่อนกูวินิจฉัยกันที่นิสัยโว้ย ไม่ใช่ที่สตางค์
เป็นธรรมดาที่คำพวกกูสัมผัส สลับกับพยางค์
มันลึกมันล้ำ มันซับซ้อน กันยิ่งกว่าศาสตร์ในตำรา
ค่อยๆซึมละซับละแทรกเข้าไปขยับ รอยหยักในกบาล
นี่ไม่ใช่ที่ไหนไกล วิสัยอยู่ภาคตะวันออก
มึงฟังกันอยู่ไหนที่ยังไงพวกมึงก็ต้องได้คำตอบ
พ่อกับแม่กูบอกตลอด ต้องรู้จักแบ่งปัน
อยู่กับ G-BEAR เอา 500฿ใส่ซองแล้วออกไปแจกตังค์
ทำด้วยสองแขน เอา 200,000฿ ไปฝากสลากธนาคาร
แค่ฟังก็รู้ มึงดูพวกกูไม่เหมือนที่พวกมึงดูมา
และของพวกกูไม่ขลังหรอก แต่เอาไปเล่ายันครูบาฯ
อาจง-อาจารย์ พวกมึงมาฟังยังอยากจะเช่าไปบูชาเลย (LET'S GO)
อยากเป็นคนรวย เพราะกูเกิดมาจน ไม่ได้อยากเป็นตำนาน
จงเชื่อในอุดมการณ์ เหมือนสาวกเชื่อในศาสดา
ชนได้ทุกเรื่องที่ผ่านเข้ามา ใช้เสียงหัวใจนี่แหละนำทาง
สู้ให้ยิ่งใหญ่เหมือนดั่งราชัน ให้มีความรู้เหมือนศาสตราจารย์
ประกาศศักดา ปักธงชัย เป้าหมายข้างหน้าไม่ไกลเกิน
ทั้งโดนดูถูก เหยียดใส่ ไม่สนใจหรอกใครเมิน
พัฒนาชีวิตจงเพียรไป ใครนินทาอะไรเชิญ
ถึงจะหนักหนาสักเพียงไร แค่เขียนไทยว่า 'สู้' เป็นคำเดิม
