สองคนหนึ่งคำสัญญา เคยบอกน้องว่าสิพาน้องยาง
นั่งข้างกันในวันอ้างว้าง ยังจำได้อยู่บ่...คนเคยฮักกัน
เริ่มต้นกันด้วยความหวัง แต่ก็พังด้วยความเป็นจริง
ฝันเอาไว้ที่ปลายฟ้า แต่โชคชะตาให้อยู๋บนดิน
น้ำตากะหล่น ฝนกะริน หรือเพิ่นได้ยิน กะเลยปลอบเฮา
เสียงหัวใจเจ้าบ่คือเก่า อ้ายยังคึดนำเจ้าอยู่คือเก่าเด้อหล่า
มาส่งเจ้าไว้ซำนี่ละ ปลายฟ้าให้เขาพายาง
บ่เคียดบ่ขม บ่จ่มอิหยัง ระหว่างทางอ้ายมีความสุขหลายๆ
ยังดีที่ได้เริ่มต้น อ้ายเคยเป็นคนที่เคียงข้างใจ
ปลายฟ้าที่ฝันเอาไว้ คงบ่แม่นอ้ายสิพาเจ้ายาง
นั่งเศร้าเหมือนคนสิ้นหวัง อยู่ลำพังด้วยความมึนเมา
ฮักเจ้าฝังแน่นแข่นจอลอ แต่ก็พอ…ถ้ามันเฮ็ดหื้อเจ้าสุขใจ
แยกระหว่างทางกับอ้ายสา ให้คนข้างหน้าเพิ่นเป็นคนควง
ไปโลดเด้อหล่าบ่ต้องห่วง ไปยางควงกับคนที่เซียนทาง
มาส่งเจ้าไว้ซำนี่ละ ปลายฟ้าให้เขาพายาง
บ่เคียดบ่ขม บ่จ่มอิหยัง ระหว่างทางอ้ายมีความสุขหลายๆ
ยังดีที่ได้เริ่มต้น อ้ายเคยเป็นคนที่เคียงข้างใจ
ปลายฟ้าที่ฝันเอาไว้ คงบ่แม่นอ้ายสิพาเจ้ายาง
มาส่งเจ้าได้แค่ครึ่งทาง
โชคดีเด้อนาง...สมหวังที่ปลายฟ้า