ร่องรอยบอบช้ำ ร่างกายโรยรา
เรื่องราวผ่านพ้น เหลือเพียงน้ำตา
เรี่ยวแรงที่ยังเหลือ
แค่เผื่อไว้ให้พอผ่านวัน
ให้ยังได้หายใจ
ไม่เอาแล้ว จะทรมานหัวใจทำไม
ให้เจ็บช้ำ ต้องเจ็บซ้ำ ถูกทำร้าย
พอแล้ว จะเป็นจะตายทุรนทุราย ต้องร่ำร้อง
ไม่เอาแล้ว ไม่มีเหลือพอจะให้ใคร หัวใจ
ร้อยพันบาดแผล ลึกเกินเยียวยา
รูปเงาหลอกหลอน ให้จำน้ำตา
ร่างกายแค่เลือดเนื้อ
ที่ถูกเถือทิ้งจนผุพัง
ที่ยังต้องหายใจ
ไม่เอาแล้ว จะทรมานหัวใจทำไม
ให้เจ็บช้ำ ต้องเจ็บซ้ำ ถูกทำร้าย
พอแล้ว จะเป็นจะตายทุรนทุราย ต้องร่ำร้อง
ไม่เอาแล้ว ไม่มีเหลือพอจะให้ใคร หัวใจ
ไม่เอาแล้ว จะทรมานหัวใจทำไม
ให้เจ็บช้ำ ต้องเจ็บซ้ำ ถูกทำร้าย
พอแล้ว จะเป็นจะตายทุรนทุราย ต้องร่ำร้อง
ไม่เอาแล้ว ไม่มีเหลือพอจะให้ใคร หัวใจ
