ลมพัดเมฆหม่น หอบเอาฝนมาแต่ไกล คืนล่วงเลยผ่าน อยู่ตรงนั้นเป็นอย่างไร
เพียงแค่ลมเคลื่อนผ่าน ยัง(ใจ)สั่นไหว อยากสบตาเหมือนเก่า แต่ฉันก็เข้าใจ
ลาลาล้า.. ล้าลาลา ลาลาล้า ...ล้าลาลา
ใจนะใจเรา โง่และเขลายิ่งกว่าใคร ครวญแสงดาราเอื้อมมือคว้ายิ่งห่างไกล
กี่ถ้อยคำเอื้อนเอ่ย เธอได้ยินฉันไหม อยากกอดเธอเหมือนเก่า แต่ฉันก็เข้าใจ
วันเวลาเคลื่อนไป ใจคนเราเคลื่อนตามไม่คืนย้อนกลับ
ล่องไปดังสายธาร วันที่แสนยาวนานไม่คืนย้อนกลับ
กลีบดอกไม้ร่วงโรย วันที่ฝนเปื้อนโปรยไม่คืนหวนฟ้า
ลาลาล้า ลาลา แต่ฉันก็เขัาใจ
ลาลาล้า ลาลา แต่ฉันก็เขัาใจ