เจ้าเอิ้นเอื้อยครับ ตำปั๊บเข้ากลางหัวใจ
เสียดายแต่เอื้อยเกิดไว บักหล่าเลยใหญ่บ่ทัน
กะส่างมันน้อ บ่พอสิเป็นแนวกัน
ให้ถือเอาปัจจุบัน เอื้อยนั่นฮักเจ้าแฮงแฮง
บักหล่าคำแพงเคยได้ยินคำนี่บ่
โบราณพากันเว้าต่อ รูปหล่อฟังคำเอื้อยว่า
คั่นได้เมียเฒ่าส่ำได้ช้างขายงามีค่า
เลี้ยงช้างน้อยตายจ้อยเด้อหล่า บ่มีฮอดงาคุณค่าบ่หลาย
*** มันตำหัวใจ บัดยามเจ้าเอิ้นเอื้อยครับ เอื้อยค้าบ เอื้อยค้าบ
กระเป๋าเงินดิ้น ตับตับ พออยากงับม่มกลืนลงท้อง
คือสิหวานน้อพอปานเหล้าผสมยาดอง
ใจภี่มาสั่นแท้น้อง บัดยามเจ้ามองจ้องสายตามา
อยากได้หยังหล่าให้ว่ามาดู๋คำเว้า ให้เว้นแต่เดือนกับดาว อิเฒ่าสิหามาให้
อย่าเอิ้นแม่เด้อให้เอิ้นเอื้อยจั่งพอพระทัย เขาเว้าออกข่อยเกือบแม่นตาย มาส่างเขินหลาย หัวใจผู้ข้า
ซ้ำ(***)
ตั๋วกะส่างว่าแต่บ่ป๋า ตั๋วเอื้อยโลดหนา มาตั๋วอีกแหน่