เมื่อยามมีเงินมีทอง นับพี่นับน้องเพื่อนพ้องติด
ควงแขนแนบตัว แอบอิงชิด ชีวิตนี้ดีเหลือเกิน
ย้ำเท้าเดินไปทางไหน ไม่เห็นมีใครนั้นทำเมิน
โอ้โหมันช่างเพลิดเพลิน เงินตรานี้มีค่าจริง
มีค่าจริง ไม่ต้องถูกทิ้ง ให้เดียวให้ดาย
กระดาษบางๆ ที่ท่านใช้ สามารถตัดใจที่พันผูก
ไมตรีที่ร่วมกันเพาะปลูก ขาดได้ด้วยเงินจูงใจ
อำนาจลาภยศที่ใหญ่ล้น สามารถเปลี่ยนคนเป็นสัตว์ร้าย
เงินเปรียบเหมือนดาบซามูไร เชือดเฉือนหัวใจให้ต่ำลง
ต่ำลง ทำตัวสูงส่ง จิตใจต่ำตม
อันว่าความรักที่แน่นเหนียว นั้นยังคดเคี้ยวเมื่อเจอเงิน
กิเลสพาใจหลงเพลิดเพลิน ย่ำเดินตกสู่ห่วงเหว
เคยพอใจในสิ่งที่มี บัดนี้ความดีเป็นความเลว
หัวใจของคนก็แหลกเหลว ใช้เงินเป็นเชื้อก่อเปลวไฟ
เผาใจ ที่เคยมีให้ ซึ่งกันและกัน
สมบัติพัสถาน ผลาญกันวอด มรกดกตกทอดจากพ่อแม่
ให้ลูกให้หลานด้วยรักแท้ หวังตอแก่ฝากผีฝากไข้
แล้วใครจะนึกว่าบุญคุณ เป็นการขาดทุนที่ยิ่งใหญ่
ทุกอย่างทมี่ให้เจ้าไป ไม่มีความหมายไร้ที่พึ่งพา
อนิจจา เงินตรา ก็เที่ยงธรรม
อันว่าความรักที่แน่นเหนียว นั้นยังคดเคี้ยวเมื่อเจอเงิน
กิเลสพาใจหลงเพลิดเพลิน ย่ำเดินตกสู่ห่วงเหว
เคยพอใจในสิ่งที่มี บัดนี้ความดีเป็นความเลว
หัวใจของคนก็แหลกเหลว ใช้เงินเป็นเชื้อก่อเปลวไฟ
เผาใจ ที่เคยมีให้ ซึ่งกันและกัน
สมบัติพัสถาน ผลาญกันวอด มรกดกตกทอดจากพ่อแม่
ให้ลูกให้หลานด้วยรักแท้ หวังตอแก่ฝากผีฝากไข้
แล้วใครจะนึกว่าบุญคุณ เป็นการขาดทุนที่ยิ่งใหญ่
ทุกอย่างทมี่ให้เจ้าไป ไม่มีความหมายไร้ที่พึ่งพา
อนิจจา เงินตรา ก็เที่ยงธรรม
อนิจจา เงินตรา ก็เที่ยงธรรม
อนิจจา เงินตรา ก็เที่ยงธรรม