ถามว่าร้องไห้ครั้งสุดท้ายเมื่อไร
ฉันจดจำมันไม่ได้อีกแล้ว
เนิ่นนาน
แต่ถ้าถามว่า เศร้าโศกเมื่อใด
คำตอบที่ได้ คือตลอดกาล
เมื่อฟ้าใกล้สว่าง
บทเพลงแห่งโลกเริ่มบรรเลง
สรรพสิ่งเริ่มร้องและร่ายรำ
แต่ทำไมใจฉันยังคงมืดมน
อยู่ในส่วนลึกที่สุดของจิตใจ
คงเหลือแต่เพียงความเศร้า
คงเหลือแต่เพียงความทุกข์ทรมาณ
คงเหลือเพียงเศษแหลมคมที่ยังคงคั่งค้าง
ทิ่มแทงลงไปในจิตใจ
ให้ฉันพอจะรู้ว่า ยังคงมีชีวิตอยู่
เศษเพลงรักเก่า
คือเศษความรักของสองเรา
เศษความรู้สึก
ที่หลงเหลือเพียงแค่นั้น
เศษความเศร้าโศก
ที่ไม่มีวันจะสูญสลายไป
นิรันดร์กาลเพียงใด
คงไม่มีวันจะหลุดพ้น
เมื่อฟ้าใกล้สว่าง
บทเพลงแห่งโลกเริ่มบรรเลง
สรรพสิ่งเริ่มร้องและร่ายรำ
แต่ทำไมใจฉันยังคงมืดมน
อยู่ในส่วนลึกที่สุดของจิตใจ
เศษเพลงรักเก่า
คือเศษความรักของสองเรา
เศษความรู้สึก
ที่หลงเหลือเพียงแค่นั้น
เศษความเศร้าโศก
ที่ไม่มีวันจะสูญสลายไป
นิรันดร์กาลเพียงใด
คงไม่มีวันจะหลุดพ้น