สิ่งที่ย้อนคืนบ่ได้
คือเวลาและสายน้ำ
คำเว้ากะคือกัน
หากได้พังคือฮักมลาย
บทเรียนที่อ้ายได้ฮู้มื้อนี้
คือทำลายเจ้าใจสลาย
เข้าสู่โหมดชีวิตเดียวดาย
คงต้องทำใจ อีกยาว โอ้...
**โอ้อาวแนมทางว่าโตนั้นอยู่ใส
ขอให้ลมหัวกุดซ้างใหญ่หอบเจ้าคืนมา
ขอให้ดินเดิงฟ้าพาเจ้าคืนหลัง
ขอให้ฮู้ไว้เด้อนางว่าตอนนี้
***ในโลกนี้ที่บ่มีเจ้า
มันเงียบเหงาชีวิตฮู้บ่
อ้อมแขนอ้ายที่เคยกอดเจ้าไว้หอม
มื้อนี้จำยอมกอดเจ้าของไห้
น้ำตาไหลไหลจั่งข้างเคียง
เฮ็ดได้เพียงฝากบอกผ่านลมไป
ว่าฮักฮักเจ้าเพียงใด
ว่าอ้ายสิเป็นสิตาย
ชีวิตที่ไร้ความหมายคือตายทั้งเป็น
หากย้อนเวลาได้
สิบ่ทำลาย ทุกอย่างตอนนั้น
ชีวิตคงเป็นอย่างฝัน
ย่างไปนำกันจนว่าแก่เฒ่า
เว้าออกมาแล้วน้ำตาซึม
บ่อาจหวลคืน คือจั่งเว้า
ได้แต่เสียใจบ่เซาท่อนั้นละ
ว่าอ้ายชีวิตตอนนี้ ไร้ความหมายอีหลีหากโลกนี้ บ่มีเจ้าเลย...
