ดอกไม้ที่เหมิดกลิ่น ก็ไร้ซึ่งแมงดมดอม
สิ้นกลิ่นหอมจำยอมร่วงโรยสู่ดิน
เปรียบใจเขาที่เซาฮัก เจ้าดอกไม้บ่ทันตั้งหลัก
เคยบอกฮัก วันนี้เพิ่นบอกลา
เจ้าจำปา หากว่าเจ้าใจพังเพ
คนโลเลสิไปเสียดายเฮ็ดหยัง
แห้งเหี่ยวเฉา แต่เจ้ายัง
แตกช่อใหม่เบ่งบานอีกครั้ง
จำปายัง กรุ่นกลิ่นหอมไปฟุ้งป่า
ดอกจำปา ไปบ้านผิดบ่อน
แตกช่ออ่อนผิดหม่อง เขาเลยมองบ่เห็น
เช่นความฮักต้องฉักให้เป็น
เจ้าเลือกหย่างผิดเส้น เลือกเชื่อใจเขา
เจ้าดอกจำปา ให้กลับมาฮักเจ้าของ
ใจที่ลอยล่อง ให้จ่องหัวใจเจ้าคืน อย่าไปฝืนไปบืนคันเพิ่นสิลา
เพิ่นบ่ฮักเพิ่นโยนถิ่มป๋า ดอกจำปายังเป็นจำปา เจ้ากะอย่าคึดหลายอย่าเศร้าเลย
ซ้ำ*/*