ผมมาตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง
ซึ่งที่จริงนี้เราพบกัน ไม่นาน เกือบสัปดาห์
มันเป็นคืนฟ้าฝนโปรยกระหน่ำ
ที่ข้างทางพบใครยืนอยู่ คอยโบก ใต้ต้นไม้
ผมจึงจอดรับเพราะความเห็นใจ
ให้อาศัยและนำเธอมา ที่หน้า แมนชั่นนี้
คิ้วงามปากสีชมพู ยิ้มพราย เมื่อปราศัยชอบใจรับฟัง
เธออย่าง แอบศรัทธา
ผมมาตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง
ซึ่งที่ฟังนั้นเธอพักอยู่ ชั้นบน ห้องสุดท้าย
คุณจำได้ไหมหรือใครช่วยตาม
อยากไถ่ถามพบเพียงเห็นหน้า ก็จะ อบอุ่นใจ
ผมมาตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง
ซึ่งที่ฟังนั้นเธอพักอยู่ ชั้นบน ห้องสุดท้าย
คุณจำได้ไหมหรือใครช่วยตาม
อยากไถ่ถามพบเพียงเห็นหน้า ก็จะ อบอุ่นใจ
คุณคนๆ นั้นคิดพลางถอนใจ
ตอบออกไปสายตาประหวั่น ใครกัน ห้องสุดท้าย
หรือคนก่อนนั้นที่เธอหายไป
รถเธอชนที่โค้ง ต้นไทร หรือใครที่คุณถาม
ผมมาตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง
เธออยู่ไหน
