ขอบคุณที่โทรมา ขอบคุณที่ถามกัน
ขอบคุณที่เธอเป็นห่วงว่าฉันจะอยู่ได้ไหม
ฉันคงได้แค่ตอบ ว่าฉันไม่เป็นไร
ทั้งที่น้ำตาข้างในไม่เคยได้หยุดไหล
ถ้าฉันพูดว่าอยู่ไม่ได้แล้วเธอจะกลับมาหรือเปล่า
ถ้าเธอรู้ว่าฉันคิดถึงทุกวันจะใจอ่อนลงไหม
หยดน้ำตาเป็นหมื่นล้านพันที่ฉันนั้นเสียให้เธอไป
คงไม่อาจเปลี่ยนอะไร เพราะที่เธอโทรมาเธอแค่รู้สึกผิดก็เท่านั้น
ดูแลตัวเองดีๆเธอบอกฉัน กินข้าวด้วยนะ อย่าลืมเหมือนทุกวัน
แต่ฟังแล้วท่าไม ไม่เคยดีใจ ในประโยคเชิงห่วงใยเหล่านั้น
เพราะเธอแค่ต้องการรู้ว่าฉันอยู่ได้ไหม ไม่มีสักนิดที่คิดอยากเริ่มใหม่
ไม่เป็นไรหรอก ไม่เป็นไรหรอก ก็เลือกไม่ได้แหละใช่ไหม
ถ้าฉันพูดว่าอยู่ไม่ได้แล้วเธอจะกลับมาหรือเปล่า
ถ้าเธอรู้ว่าฉันคิดถึงทุกวันจะใจอ่อนลงไหม
หยดน้ำตาเป็นหมื่นล้านพันที่ฉันนั้นเสียให้เธอไป
คงไม่อาจเปลี่ยนอะไร เพราะที่เธอโทรมาเธอแค่รู้สึกผิดก็เท่านั้น
ถ้าเธอรู้สึกผิด ที่เธอทิ้งฉันไป
ก็ช่วยกันหน่อย ไม่ต้องโทรมาอีกแล้ว
ยิ่งเธอห่วงยิ่งเจ็บ เสียงของเธอมันทำให้ฉันคิดถึงตอนที่เรายังอยู่ด้วยกัน
ถ้าฉันพูดว่าอยู่ไม่ได้แล้วเธอจะกลับมาหรือเปล่า
ถ้าเธอรู้ว่าฉันคิดถึงทุกวันจะใจอ่อนลงไหม
หยดน้ำตาเป็นหมื่นล้านพันที่ฉันนั้นเสียให้เธอไป
คงไม่อาจเปลี่ยนอะไร เพราะที่เธอโทรมาเธอแค่รู้สึกผิดก็เท่านั้น
