สิ่งที่ฉันทำอยู่ อาจดูเหมือนว่าไม่แคร์
เหมือนฉันยอมแพ้และรักตัวเอง
บังเอิญว่าฉันเป็นคน ที่อดทนอะไรไม่เก่ง
ฉันขอพูดเอง และจะขอเป็นคนเดินไป
หากให้เลือกคนอื่น อาจจะฝืนตัวเองสักหน่อย
แต่ดีกว่าคอยให้เราเริ่มใหม่
ยอมเหนื่อยกับเรื่องเก่าเก่า ระหว่างเราไม่เคยเข้าใจ
จะรักเท่าไหร่ ไม่ช่วยอะไรอีกแล้ว
ไม่ได้หมดรัก แต่มันหมดแล้วเรี่ยวแรงที่มี
ร้องไห้ทุกนาทีทุกคืน
เจ็บไปเจ็บมาใกล้ใกล้กัน แต่ละวันช่างกล้ำกลืน
ที่ฝืนกันอยู่เพราะเสียดาย
ไม่ได้หมดรัก แต่หมดแรงแล้วที่ทนมานาน
ต่อให้ฉันรักเธอมากแค่ไหน
เป็นนาฬิกาก็ต้องเดิน คนไม่เดินก็ต้องตาย
ไปเจ็บไกลไกล ก็ดีกว่านั่งเสียใจ ที่เดิม ที่เดิม
ดาวดวงที่เรามอง เรายังมองกันคนละฝั่ง
ฉันไม่อาจหวังให้เราไปต่อ
เธอเองก็ไม่ได้ขาด แต่ตัวฉันอาจมีไม่พอ
ฉันขอไม่รอ รักที่ไปไม่ถึง
ไม่ได้หมดรัก แต่มันหมดแล้วเรี่ยวแรงที่มี
ร้องไห้ทุกนาทีทุกคืน
เจ็บไปเจ็บมาใกล้ใกล้กัน แต่ละวันช่างกล้ำกลืน
ที่ฝืนกันอยู่เพราะเสียดาย
ไม่ได้หมดรัก แต่หมดแรงแล้วที่ทนมานาน
ต่อให้ฉันรักเธอมากแค่ไหน
เป็นนาฬิกาก็ต้องเดิน คนไม่เดินก็ต้องตาย
ไปเจ็บไกลไกล ก็ดีกว่านั่งเสียใจ ตรงนี้ ที่เดิม
ไม่ได้หมดรัก แต่หมดแรงแล้วที่ทนมานาน
ต่อให้ฉันรักเธอมากแค่ไหน
เป็นนาฬิกาก็ต้องเดิน คนไม่เดินก็ต้องตาย
จะเจ็บที่ไหน ก็ดีกว่านั่งเสียใจ ตรงนี้...