เมื่อยปานได๋ กะต้องเหยียบให้จมดิน
น้ำตาริน กะต้องฟ้าวเซ็ดฟ้าวเซา
ไผเว้าไผว่า ไผดูถูกกะซางหัวเขา
พ้อหยังกะอดเอา บ้านเฮามันทุกข์ยากฮ้าย
เมืองใหญ่คือหม่องที่มีพระคุณ คีงบ่อุ่น ท้องบ่อิ่มกะต้องอยู่ให้ไหว
สู้ท่อนั่นตั๊ว คันบ่สู้กะตาย บอกหัวใจ คนทางบ้านยังรอ
ผู้จัดการความจน ห้ามท้อห้ามบ่นห้ามตาย
ขอสู้บิดจำเข็มไมล์ เพราะความจนมันค้ำคอ
ทางบ้านยังจน ฟ้าดินบ่ให้บ่มีสิทธิ์ท้อ
มื้อได๋หาเงินได้พอ สิฟ้าวลาออก กลับคืนเมือบ้านเฮา
เงินในอากาศ บ่เคยเห็นจักบาทดอก
เหงื่อบ่ออก กะบ่ได้ดอกเงินเขา
ขอแค่มีงาน หนักส่ำได๋กะสู้คือเก่า
ขายแฮงอยู่บ้านเขา แต่ท่งนาบ้านเฮา ข่อยเป็นซีอีโอพุ้นเด้อ
ผู้จัดการความจน ห้ามท้อห้ามบ่นห้ามตาย
ขอสู้บิดจำเข็มไมล์ เพราะความจนมันค้ำคอ
ทางบ้านยังจน ฟ้าดินบ่ให้บ่มีสิทธิ์ท้อ
มื้อได๋หาเงินได้พอ สิฟ้าวลาออก กลับคืนเมือบ้านเฮา
เป็นลูกจ้างอยู่บ้านเขา แต่ว่าอยู่บ้านเฮา ข่อยคือผู้จัดการความจน