ตะวันเริ่มลาขอบฟ้าไป
อะไรเป็นใจกว่าที่เคย
เลิกมองเธอไปไม่ได้เลย
เธอสะกดฉันไว้ใช่หรือเปล่า
เพียงเธอมองมาและสบตา
เพียงเราใกล้กันยิ่งกว่าเคย
ในใจไม่เป็นจังหวะเลย
เกิดอะไรมากเกินที่จะเอ่ย
ที่ฉันพูดไม่ได้ความเท่าไร
เพราะรักนั้นล้นออกจากใจ
ทุกเรื่องที่ได้พูดออกไป
มาจากความจริงข้างใน
อาจฟังดูไม่ค่อยง่ายดาย
จะพูดว่ารักเป็นเช่นไร
ถ้าไม่เคยได้เจอ
รุ้งจะมาเมื่อฟ้าเริ่มคลาย
เมฆฝนจะค่อย ๆ จางหายไป
ให้สายลมพัดพาเรามาเจอกันท่ามกลาง
โลกที่ช่างดูวุ่นวาย
ไม่ว่าจะพบจะได้เจอใคร แต่ใจกลับมองเธอเท่านั้น
ไม่ว่าที่ไหนหรือว่าเมื่อไร ก็อยากมีเธอข้าง ๆ กัน
เพราะสายลมวันนี้ หรือเพราะรักที่มี
ยิ่งเราสบตาก็ยิ่งอยากมองแต่เธอทุกนาที
ไม่เคยจะรักใครได้มากมาย จนเธอเติมเต็มใจให้ฉัน
ไม่เคยจะคิดว่ามันง่ายดาย จนได้มีเธอข้าง ๆ กัน
เพราะสายลมวันนี้ ที่พัดมาเจอะเจอ
ว่ารักที่เฝ้ารอมาเสมอ สุดท้ายคือเธอ