เป็นไงล่ะหัวใจ สุดท้ายก็แพ้ให้ความสัมพันธ์นี้
ตกลงกันไว้อย่างดี ว่าห้ามคิดไปไกลกว่านอกกาย
ก็หัวใจมันยั้งเอาไว้ไม่อยู่ ห้ามใจแค่ไหนก็รั้งไม่ได้
ให้ใครเก่งมาจากไหนก็พ่ายแพ้
คนสองคนที่ได้กอดกันบ่อยบ่อย ที่ได้กลิ่นกายของกันบ่อยบ่อย
มันต้องมีฝ่ายนึงที่อ่อนแอ
เป็นแค่คนแนบกายได้เพียงอุ่นไอ
ตกลงกันไว้แล้วหัวใจทำไมไม่รักดี
ยังเผลอไปรักเธออย่างนั้น ยังเผลอไปคิดไปฝัน
เอาใจลงไปในความสัมพันธ์นี้
สัมผัสได้เพียงร่างกายไม่มีสิทธิ์อะไร
ห้ามหึงห้ามหวง เข้าใจ แต่ทำไม่ได้สักที
มันล้ำเส้นเกินที่ขีดไว้ มันเผลอให้ใจหวั่นไหว
แล้วฉันจะทำยังไงต่อจากนี้
กับคนที่ไม่มีสิทธิ์รัก
ยิ่งห้ามผูกมัดกัน ห้ามไปแสดงอาการเมื่อเธอมีใคร
จัดการตัวเองไม่ไหว ก็เมื่อมันเผลอใจรักเธอแล้ว