มองดูบนฟ้าตะวันค่อยๆรำไร
พระจันทร์ก็ลอยมาใหม่
ยังมีบางวันที่ฉันต้องเหงาในใจ
อยากรู้ว่าถึงเมื่อไร
ไม่รู้กี่พันเรื่องราวที่เดินมาไกล
ชีวิตที่ฝันและใฝ่
อยู่บนเส้นทางที่ดาวนั้นคอยเป็นไฟ
ไม่รู้พรุ่งนี้ต้องเจออะไร
SARAN
ก่อนอัสดงจะขึ้นก่อนที่จะภาพตัด
กูก็เลยต้องเอามือกูจับพนมและกูก็พล่ามกับ
พระจันทร์ที่ลอยอยู่ข้างบนฟ้าชีวิตไม่น่าหนัก
บางทีกูก็แค่อยากจะชิวแต่ว่ากูขี้คิดมาก***
กูเลยต้องหยุดพัก และให้พระจันทร์เคียง
กูแค่อยากถามกับโลกไอ***ทำไมถึงลำเอียง
ก็เพราะสิ่งที่มันอยู่ในหัวกูจะจดจำเพียง
สิ่งที่ทำให้กูมีความสุขไม่ใช่ขนบธรรมเนียม
และมันได้ผ่านไปสองปีกูได้กลายเป็นอีกร่าง
จากที่กูเคยใจร้อนมันได้ย้อนไปอีกข้าง
กูมักจะสอนน้องๆว่า 1 เหรียญมีอีกด้าน
และนอกจากสิ่งที่พวกมึงรู้ มึงจะไปรู้อะไรอีกบ้าง
แต่ก่อนกูคิดว่าดีที่ท้าตีท้าต่อย
จนกูได้รู้บางส่วนชีวิตว่าเราควรเดินช้าๆหน่อย
วันไหนที่กูเหนื่อยๆกูมักจะมองบนฟ้าบ่อย
***ก็แม่งขึ้นชื่อว่าโลก ก็ฟังดู hard หน่อย
กูคิดเรื่องงานไม่ออกจากที่แต่ก่อนกูทำทุกวัน
แต่คนอย่างกูมันไม่เคยยอม กูแค่เงยคอและก็ดันทุรัง
และกูก็มีมุมของกู เพราะกูไม่ได้เป็นสรัลทุกวัน
แต่ว่ากูยังเป็นลูกของพ่อกับแม่
ทุกอย่างยังอยู่ในพันธุกรรม
วันไหนกูเหนื่อยกับโลกกูก็แค่กดเกมส์
ขอบคุณสิ่งหนึ่งที่โลกได้มอบนั่นก็คือบทเพลง
ขอบคุณผู้คนที่ผ่านเข้ามาและทำให้จดจำ
กูแค่หยิบลำโพงมากดฟังเดี๋ยวก็สงบเอง
เปิดเพลงประจำแล้วกูก็กด play
กูแค่อยากใช้ชีวิตก่อนที่จะหมดเว(ลา)
ลากันไปกี่คนที่ต้องมาโกรธกัน
และถึงแม้เพลงที่พวกกูทำวันนึงจะตกเทรน
และพี่เฟิร์สแม่งเดินมาหาวันที่กูหมดไฟ
เค้าบอกว่าให้กูลุกขึ้นมาไม่ใช่จะนั่งรอ
และ อะไรที่ผ่านมาแล้วให้แม่งจบๆไป
กูไม่จำเป็นต้องสงสัยหรือแก้ไขทุกขั้นตอน
จากวันต่อวันตอนนี้มันกำลังเข้าที่ปี
กูเอาเรื่องราวมาเชื่อมเข้าเป็นเรื่องเล่าเข้าที่คีย์
เหมือนกูพึ่งผ่านไปขั้นแรก มันสอนกูมาสั้นๆแค่
ใครจะไม่รักก็ช่างแม่ง แค่ให้กูแคร์เท่าที่มี