เก้าอี้ตัวเดิม ที่เรานั่งคุยกันจนเช้า ถนนที่เราเคยชอบผ่าน
ดอกไม้ของเธอ วันนี้มันกลายเป็นสีน้ำตาล แต่ฉันยังจำได้ดี
คราบของกาแฟ ที่มีแก้วคู่กันคราวนั้น คล้ายๆว่ามันจะเริ่มจาง
ต้นไม้ของเธอ วันนี้มันคงต้องย้ายกระถาง แต่ฉันก็เข้าใจดี
ผ่านไปอีกปีแล้ว อีกปีที่ฉันไม่มีเธอ
ไม่ว่าวันนี้เธอจะอยู่ไหน ไม่ว่าวันนี้เธอจะอยู่แสนไกล
เธอสบายดีใช่ไหม ข้างๆเธอจะเป็นใคร
ส่งผ่านสายลมไป
ไม่ว่าจะคิดถึงเธอแค่ไหน แต่ว่าฉันคงไม่อาจทักไป
ยังคิดถึงทุกวันสำคัญ ยังคิดถึงทุกความทรงจำ
ยังเขียนข้อความเอาไว้ ในจดหมายที่ฉันคงไม่ได้ส่ง
ซ่อนเอาไว้ในอากาศ เมื่อลมพัดมาในยามเช้า
ซ่อนไว้ในเพลง ที่เธอชอบฟัง
ทุกภาพทรงจำ วันนี้มันกลายเป็นเหมือนของขวัญ
ที่ฉันจะเก็บเอาไว้
ผ่านไปอีกปีแล้ว อีกปีที่ฉันไม่มีเธอ
ไม่ว่าวันนี้เธอจะอยู่ไหน ไม่ว่าวันนี้เธอจะอยู่แสนไกล
เธอสบายดีใช่ไหม ข้างๆเธอจะเป็นใคร
ส่งผ่านสายลมไป