เราล่องลอยไปในอวกาศ
เพียงสบตากันเวลาหยุดหมุนไปในทันที
เราช่างโชคดีที่ได้พบเจอกันในตอนนี้
เธอคือความสวยงามที่สุดที่มี
แต่แล้วกาลเวลาก็พาให้ห่าง
เราค่อยๆไกลออกไปทั้งที่ไม่เคยต้องการ
ความทรมานบนทางที่เราต่างต้องพบเจอ
ได้สอนให้รู้รักแท้มันเป็นอย่างไร
เมื่อราตรี..กล้ำกลืน แสงใดไม่ได้ส่องถึง
หลับตา..แล้วสัมผัสสิ่งนั้นที่อยู่ข้างใน
เธอจะเห็นฉันยังอยู่ตรงนั้นไม่เคยไปไหน
และไม่นาน เมื่อเวลา โชคชะตา
ให้เราพบกันอีกครั้ง
(และฉันจะ)
โอบกอดเธอให้นาน
ให้นานจนกว่าท้องฟ้า
จะเปลี่ยนฤดู
และหมู่ดาวบนฟ้าลาไป
(ฉันจะ)
กุมมือเธอเอาไว้
จนช่วงเวลาหยุด
จนลืมทุกสิ่ง
จนมีแค่เธอกับฉันนิรันดร์
เหมือนว่าจะไกลจริงๆไม่ห่าง
เราผูกพันกันเสมอจากนี้ไปจนชั่วกาล
ไกลกี่ปีแสงไม่เคยคิดหวั่น เพราะในตอนนี้
It’s two but not two ,cause we are as one
เมื่อราตรี..กล้ำกลืน แสงใดไม่ได้ส่องถึง
หลับตา..แล้วสัมผัสสิ่งนั้นที่อยู่ข้างใน
เธอจะเห็นฉันยังอยู่ตรงนั้นไม่เคยไปไหน
และไม่นาน เมื่อเวลา โชคชะตา
ให้เราพบกันอีกครั้ง
(และฉันจะ)
โอบกอดเธอให้นาน
ให้นานจนกว่าท้องฟ้า
จะเปลี่ยนฤดู
และหมู่ดาวบนฟ้าลาไป
(ฉันจะ)
กุมมือเธอเอาไว้
จนช่วงเวลาหยุด
จนลืมทุกสิ่ง
จนมีแค่เธอกับฉันนิรันดร์
เมื่อวันนั้นได้มาถึง เราจะอยู่ด้วยกัน อยู่ข้างกัน เต้นรำกัน จนถึงลมสุดท้าย
(และฉันจะ)
โอบกอดเธอให้นาน
ให้นานจนกว่าท้องฟ้า
จะเปลี่ยนฤดู
และหมู่ดาวบนฟ้าลาไป
(ฉันจะ)
กุมมือเธอเอาไว้
จนช่วงเวลาหยุด
จนลืมทุกสิ่ง
จนมีแค่เธอกับฉันนิรันดร์