นาง คำแพงเจ้าจำแลงแปลงกายออกมาแต่ป่าได๋ เพียงได้เห็นได้พบได้พานใจมันก็หวั่นไหว กะหลงมักคักเลยบ่ต้องอิหยั่งมากมาย ฮุฮู คำ ขาวจู้นพูนละมุนคุณเธอชื่อว่าจั่งได๋ คันขอLINE ไลน์สิน่าเกลียดไหม อยากเว้านำเนาะ กะคนมันฮักเบิ่ดใจ ฮู้ฮู้ *กะเจ้างาม เจ้างามแม่นลูกผู้ได๋ คนไคมีผัวล่ะไป่ ได้โปรดรับไว้ พิจารณา **ฮู้บ่หนออ้ายหลงฮักเจ้า และแอ้ะ แอ้วแก้วตา โอ โอ แม่โสภา ละลายหมดใจอ้ายนี่
อยากจะเข้าไปซูนกาย บายเบิ่ง เเก้มปี่ลี่ พอสิมีวิธีบ่นอให้เจ้านี่ มักอ้ายคืน ต้องใช้น้ำมันจักโรงงานน้อจั่งสิทอดสะพาน เป็นทางให้โตอ้ายไปฮอดใจคนงาม อาการปานเมาซามันนอนยิ้มตั้งแต่มื้อวาน เพียงได้ยินทุกถ้อยวาจาล่ะหัวใจมันชื่นบาน นี่ล่ะเเม่อิเพลงที่นำหามาเนิ่นนาน นี่ล่ะคนสิบายสีนำมื้อแต่งงาน นี่ล่ะคนสิครองคู่กันอยู่เฮือนซานเดียวกัน ค้นเจ้าบ่ฮักอ้ายคงสิทรมาร
(ซ้ำ*) เอยย ไอ้คำว่ารักที่ฉันให้เธอ อยากเก็บมันไว้หรือเปล่า วอนให้เจ้าสะดับโปรดฟังเสียง คำเรียกร้องขอรักผ่านสำเนียง เอิงเอย ส่งไปสุดเสียงให้แม่โสภา
(ซ้ำ**)