ก็เมื่อตะวา สาวจวนแก้วไปขุ๊ดปู๋
หลังฮิมห้วยผีหยู้ ขุ๊ดได้สามฮู จั๊กแก้วไปกอด
บ่มีไผหัน แล่งฮ่ามแล่งวัน แล่งอ้อนออด
เข แก้วผื้อแก้วกอด หอมแก้วฟอดๆอยู่แจ่งคันนา
ปากสาวก็อู้ ว่าไผบ่ฮู้บ่หัน แจ้งแซะและเมื่อวัน
ตั๋วสาวกอดหวัน เป๋นการฮื้อท่า ตั๋วแก้วต๊กใจ๋
ซั๊วขอบกไปโดดหนีหลายวา สาวนั้นยัง ตวยมา
จั๊กแข้งจั๊กขา ฮือแก้วนอนอิง โต๊ก แลง แบกขอบกบ่ตันถึงบ้าน
ตั๋วป้อกำนัน ฮ้องบ่าแก้วนั้นมานี่ก่อนคิง
มีคนฮู้หันว่าแก้วมันเต๊กเม๊กแม่หญิง สอบสวนเอาความจริง
ผ่อเลาะแม่หญิงเปิ้นมานั่งไห้ ตอบป้อกำนัน
ว่าแก้วนั้นบ่เกยขี้จุ๊ ถึงเมาเพอะเมาลุ
แต่เป๋นกำอู้นั้นเจื้อถือได้ สาวมันมาหวัน
ล่นหนีบ่ตัน หื้อยะอย่างใด เอาขอบกเก๊าะไว้
หวันแก้วล้ำไปแก้วเลยลืมคิง
โต๊ก แลง แบกขอบกบ่ตันถึงบ้าน ตั๋วป้อกำนัน
ฮ้องบ่าแก้วนั้นมานี่ก่อนคิง มีคนฮู้หันว่าแก้วมันเต๊กเม๊กแม่หญิง
สอบสวนเอาความจริง ผ่อเลาะแม่หญิงเปิ้นมานั่งไห้
ตอบป้อกำนัน ว่าแก้วนั้นบ่เกยขี้จุ๊
ถึงเมาเพอะเมาลุ แต่เป๋นกำอู้นั้นเจื้อถือได้
สาวมันมาหวัน ล่นหนีบ่ตัน หื้อยะอย่างใด
เอาขอบกเก๊าะไว้ หวันแก้วล้ำไปแก้วเลยลืมคิง