ตลอดไป เข้าใจว่ามันไม่มี
แต่ถ้าเธอไม่หายไปก็ดี
แค่เพียงไม่อยาก ให้จบลงสักวัน
แต่เหมือนว่ากาลเวลายิ่งผ่านไป
คงไม่ไหว ที่จะทำให้เธอ
** อยู่กับฉัน ต่ออีกวันพรุ่งนี้
ฉันไม่อาจ
ได้ยินเสียงเธอ ได้เจอสายตา
แค่ภาวนา ก็คงไม่พอที่จะรั้งเธออีกแล้ว
มีเพียงสายลม
และรอยน้ำตา
ต่อให้เข้าใจ แต่ก็เสียใจอยู่ดี..
จันทร์ที่แสนไกล
ในคืนไหนที่ยังเหม่อมอง ก็คิดถึงเธอเหลือเกิน
ได้แต่ถามตัวเอง ซ้ำซ้ำอยู่อย่างนั้น
ต้องทำอย่างไร จึงจะไม่เสียใจ
ต่อให้รู้ว่าการจากไปมันคือเรื่องธรรมดา
ที่แม้จะเข้าใจ แต่เหมือนไม่เข้าใจ
ต่อให้นานเท่าไร ก็ยังต้องการให้เธอ
** อยู่กับฉัน ต่ออีกวันพรุ่งนี้
ฉันไม่อาจ
ได้ยินเสียงเธอ ได้เจอสายตา
แค่ภาวนา ก็คงไม่พอที่จะรั้งเธออีกแล้ว
มีเพียงสายลม
และรอยน้ำตา
ต่อให้เข้าใจ แต่ก็เสียใจอยู่ดี..