ในวันที่ฟ้าดูมืดมน
เหมือนโลกทั้งใบไม่เหลือใคร
เสียงหัวใจมันแผ่วเบา
เหมือนจะหายไปกับสายลม
ฉันพยายามยิ้มให้ใคร
แต่ข้างในมันแตกสลาย
ไม่มีใครมองเห็นฉัน
ไม่มีใครเข้าใจ
*ถ้าพรุ่งนี้ฉันหายไป
จะมีใครคิดถึงฉันไหม
หรือแค่เป็นเงาที่ลบเลือน
ในความทรงจำของใครสักคน
ถ้าพรุ่งนี้ฉันหายไป
จะมีใครเสียใจหรือเปล่า
หรือแค่ลมที่พัดผ่าน
แล้วจางหายไป*
ในโลกที่โหดร้ายเกินทน
ฉันเหมือนคนที่ไร้ตัวตน
ทุกคำพูดที่เคยได้ยิน
มันเหมือนมีดที่กรีดหัวใจ
ฉันพยายามยืนให้ไหว
แต่ข้างในมันพังทลาย
ไม่มีใครมองเห็นฉัน
ไม่มีใครเข้าใจ
ซ้ำ(*)
ฉันไม่ได้อยากหายไป
แค่ต้องการใครสักคน
ที่มองเห็นฉันในมุมนี้
ที่ยื่นมือมาในวันที่มืดมน
ซ้ำ(*)
ถ้าพรุ่งนี้ฉันหายไป
แค่ขอให้ใครสักคน
จำฉันได้...ในสักวัน
