ยามเย็นสนธยาพาใจให้เหงาหงอย
ดั่งหนึ่งใจล่องลอยอยู่กลางทะเล
ยามราตรีนี้มืดสนิท ให้หวนคิดถึงเธอเมื่อจากไกล
ให้อดสูหัวใจข้ามันไร้เงินทอง
เธอมีทางความคิดสนุกสุขสบาย
เธอมีรักเพียงชายในกองเงินกองทอง
ฉันคงมีรักเธอตลอด
รับรอยกอดของเธอตลอดกาล
กี่ล้านกี่แสนบาทแม้ฉันมี
แต่เธอก็ร้างไกล หัวใจฉันอุทธรณ์
มีร้อยมันน้อยไป เธอไกลฉันอาวรณ์
จึดจึ้ด
มีสองทางให้ฉันเผชิญ
หนึ่งหาเงินเพื่อเธอคนนั้น
สองรักเธอผู้มีรักมั่น
บอกกับฉันซิว่าหนทางใด
บอกกับฉันซิว่าหนทางใด