แค่วันธรรมดา ที่พัดพาเรามาพบเจอ
แค่เพียงคืน ๆ หนึ่ง ที่เราสองนั้นรักกัน
ฉันรู้ดีว่ามันเป็นเพียงความฝัน
เพราะมันไม่มีทาง จะรักกัน
แล้วเราก็พบเจอ ที่ที่เดิมที่ที่คุ้นเคย
ฉันสัมผัสได้เอง ว่าเธอกำลังพบใครใหม่
ฉันมันไม่กล้าพอ ที่จะถามว่ารักไหม
แต่ที่ฉันเริ่มเข้าใจเมื่อใกล้ชิดเธอ
กอดกันก็ รู้ว่าเธอไม่มีใจ ให้ ฉัน
ยิ่งกอดเธอไว้ก็ยิ่งรู้ว่าซักวันต้องลา
กอดกันกี่ครั้งไม่ได้ช่วยรั้งเธอ ไม่ให้ไป
ยิ่งกอดยิ่งไกล ไกลออกไปจากเธอ
แล้วเราก็พบเจอ ที่ที่เดิมที่ที่คุ้นเคย
ฉันสัมผัสได้เอง ว่าเธอกำลังพบใครใหม่
ฉันมันไม่กล้าพอ ที่จะถามว่ารักไหม
แต่ที่ฉันเริ่มเข้าใจเมื่อใกล้ชิดเธอ
กอดกันก็ รู้ว่าเธอไม่มีใจ ให้ ฉัน
ยิ่งกอดเธอไว้ก็ยิ่งรู้ว่าซักวันต้องลา
กอดกันกี่ครั้งไม่ได้ช่วยรั้งเธอ ไม่ให้ไป
ยิ่งกอดยิ่งไกล ไกลออกไปจากเธอ
กอดกันก็ รู้ว่าเธอไม่มีใจ ให้ ฉัน
ยิ่งกอดเธอไว้ก็ยิ่งรู้ว่าซักวันต้องลา
กอดกันกี่ครั้งไม่ได้ช่วยรั้งเธอ ไม่ให้ไป
ยิ่งกอดยิ่งไกล ไกลออกไปจากเธอ
