ละเป็นลูกเขยบ่เคยค้าน
เฮือนหรือซานบ่เคยนั่ง
ตื่นเเต่เดิกลุกเเต่เช้า
กินงายข้าวกะฮ่วมเพน
ละเวียกหรืองานเฮ็ดบ่เว้น
บ่เห็นว่าลูกเขยดี
เว้าพื้นเฮาเบิดปี
ไล่แต่หนีบัดนาแล้ว
ไปนาก็อย่าว่านอนนักพ่อตาที่รักงานหนักพักก่อน
กินข้าวกะว่ากินหลาย บ่กินกะตายเฮ็ดบ่หยุดบ่หย่อน
ไม่เคยว่าลูกเขยดี ไม่เคยว่าลูกเขยดี
อยู่มาตั้งสิบปียู้ใส่เเต่นาดอน
โอ้เด้นางกลายเป็นเบียงเอาเมียกอดเข่า
มีแต่อุกแต่เอ้าเฮาสู้แต่งาน เพิ่นอยู่บ้านเล่นไก่ไฮโล
ไสโสมวยมันเสาร์ บ่เบิ่งเฮาคอนกล้า
ตำนาเร่งสิบเพลงย่อนๆตากแดดกะฮ้อนๆนอนน้ำจั่งควาย
บ่คิดช่วยออกส่องจักทีเฝ้าแต่จอทีวีเบิ่งมวยคุยโม้
มาโก้แท้หนอพ่อเฒ่ากินเหล้าเมาๆอยากจับแขนนโตนเฮือน
ด่าพ้อยเบิดปีเบิดเดือน มีเเต่เฉือดเฉือนลูกเขยประจำ
เลาะบ้านเว้าพื้นลูกเขยบ่คิดเห็นเลยเฮ็ดนาจำๆ
พ่อเฒ่าพ่อเฒ่าใจดำ พ่อเฒ่าพ่อเฒ่าใจดำ
เป็นหยังตั่งทำข่มเหงกันเเฮง
บ่เคยเป็นเขยไผบ้อ เมียบ่ได้นำต่อหรือบ่ได้ไปแต่ง
จั่วบ่จักฮักจักเเพง บ่กล้าเสียงแข็งงแนวบ่เอาลูกเขา
ถึงผมเว้าสิเอาหยังมาต่อ แนวว่าน้อพ่อเฒ่าเซาแล้ววบ่เถียง
เว้าตาเปียงได้มาอยู่มาเซาเอาลูกสาวของเขา
เขาข่มเหงคือไพร่ โดนขวงใกล้สิตายไวบ่น้อ
กูสิขี้ใส่หม้อควานให้เพราะเมีย
ซิ้นและะเนื้อบ่ได้ฮ่วมนำพา ชิ้นและะเนื้อบ่ได้ฮ่วมนำพา
กินแต่่ผัวแต่่ปลาด่าเฮาบ่มีค่า ด่าเฮาบ่มีค่า