*สุขกันเถอะเรา เศร้าไปทำไม
อย่ามัวอาลัย คิดร้อนใจไปเปล่า
เกิดมาเป็นคน อดทนเถอะเรา
อย่ามัวซมเซา ทุกคนเราทนมัน
โลกคือละคร อย่าอาวรณ์เลย
สุขทุกข์อย่างเคยรับแล้วเป็นเช่นกัน
ปล่อยไปตามบุญและกรรมบันดาล
อย่ามัวโศกศัลย์ ยิ้มสู้มันเป็นไร
(หมู่ชาย) เชิญสำราญ ร่วมเบิกบานดวงใจ
ลืมทุกข์ไป ทำให้ใจเริงรื่น
สุขกันเถอะดี อย่ามัวรีรอ
อย่าทำหน้างอ ยิ้มนิดพอใจชื่น
ชีพจะดำรง อยู่ยงคงคืน
ต่ออายุยืน ยิ้มนิดเดียวให้ชื่นใจ
โลกคือละคร ทุกคนต้องแสดง ทุกคนทนไป
อย่าอาลัย ยิ้มกันสู้ไปจะได้สบาย
ซ้ำ(*)ตั้งแต่ต้น
โลกคือละคร ทุกคนต้องแสดง ทุกคนทนไป
อย่าอาลัย ยิ้มกันสู้ไปจะได้สบาย