แล้วเธอก็เดินเข้ามาด้วยดวงตาที่ฉันหวั่น
น้ำตาที่ไหลหลั่ง มันลบล้างความหลัง
แล้วเธอกลับเดินหลับตา เมื่อได้รักที่ต้องการ
บทบาทของฉันคือใคร ฉันไม่เข้าใจ
อย่ามาทำฉันเลย อย่าคิดแต่มักง่าย
เบื่อการถูกใช้เป็นเครื่องระบาย
ตอบว่าฉันเป็นเครื่องแก้เหงา เธอเศร้าฉันก็ร้อนใจ
ปลอบเธอทีไร ฉันต้องเศร้าไปเองอีกนาน
อย่าได้เข้ามา อย่าเข้ามา อย่าใช้ฉันเป็นทางออก
อย่าใช้จุดอ่อนของฉันที่ยังรักเธอ
สุขที่ได้มาชั่วพริบตา ไม่คุ้มค่าทนภาพหลอนละเมอ
อย่าเข้ามาเลย อย่ายืดเวลาที่คิดลืมเธอ
บทบาทของฉันคือใคร ฉันไม่เข้าใจ
ไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เคยคิดว่าเธอเป็นอื่น
ถึงรู้ว่าใจเธอคิดถึงใคร
ได้ยินปัญหาเธอมาเมื่อไร ความหวังฉันบานขึ้นใหม่
แล้วเธอก็ไป ทิ้งให้รู้สึกเหมือนมดที่ไร้ความหมาย
อย่าได้เข้ามา อย่าเข้ามา อย่าใช้ฉันเป็นทางออก
อย่าใช้จุดอ่อนของฉันที่ยังรักเธอ
สุขที่ได้มาชั่วพริบตา ไม่คุ้มค่าทนภาพหลอนละเมอ
อย่าเข้ามาเลย อย่ายืดเวลาที่คิดลืมเธอ
อย่าได้เข้ามาเลย อย่าเข้ามา อย่าใช้ฉันเป็นทางออก
อย่าใช้จุดอ่อนของฉันที่ยังรักเธอ
สุขที่ได้มาชั่วพริบตา ไม่คุ้มค่าทนภาพหลอนละเมอ
อย่าเข้ามาเลย อย่ายืดเวลาที่คิดลืมเธอ
อย่าได้เข้ามา อย่าเข้ามา
อย่าได้เข้ามาเลย อย่าเข้ามา อย่าเข้ามา
