เจ็บมาทีไร เธอก็ให้ฉันเป็นคนที่ปลอบใจ
เธอเป็นอะไร ฉันก็พร้อมจะดูแลให้เธอหายดี
แต่พอเหมือนยิ่งนานไป ใจของฉันเริ่มสั่นสั่น
มันไปรักเธอเมื่อใดไม่รู้ตัว
แต่ก็รู้ดีในใจ เธอคงไม่รักตอบมา
พอได้แล้วที่ใกล้ชิดกันแบบนี้
อย่าฝากความเหงาเอาไว้ที่ตัวฉัน
ยิ่งนานยิ่งคิดไปไกลกว่าคำว่าเพื่อนกัน
กลัวฉันเผลอพูดไปว่ารักเธอแค่ไหน
อย่าเหมือนให้ความหวังกันได้ไหม
ถ้าเธอไม่ได้คิดอะไร
ยังทรมาน
ยังต้านทานใจตัวเองไม่เคยไหว
เก่งมายังไง
ก็ต้องแพ้ตอนที่เราได้ใกล้ชิดกัน
ก็พอเหมือนยิ่งนานไป ใจของฉันยิ่งสั่นสั่น
มันไปรักเธอทั้งใจที่ฉันมี
แต่ก็รู้ดีในใจ เธอคงไม่รักตอบมา
พอได้แล้วที่ใกล้ชิดกันแบบนี้
อย่าฝากความเหงาเอาไว้ที่ตัวฉัน
ยิ่งนานยิ่งคิดไปไกลกว่าคำว่าเพื่อนกัน
กลัวฉันเผลอพูดไปว่ารักเธอแค่ไหน
อย่าเหมือนให้ความหวังกันได้ไหม
ถ้าเธอไม่ได้คิดอะไร
เข้าใจเธอดีมากมายเท่าไร
แต่เข้าไปภายในใจไม่ได้เลย
ไม่อยากเฉลยให้เธอฟัง
ไม่อยากให้พังลงไป
ขอได้ไหม อย่าใกล้กันอีกเลย
อย่าฝากความเหงาเอาไว้ที่ตัวฉัน
ยิ่งนานยิ่งคิดไปไกลกว่าคำว่าเพื่อนกัน
กลัวฉันเผลอพูดไปว่ารักเธอแค่ไหน
อย่าเหมือนให้ความหวังกันได้ไหม
ถ้าเธอไม่ได้คิดอะไร