เด็กน้อยคนนั้น นอนฝันอยู่ข้างทางเดิน
ในเมืองมากมายความเจริญ
มีคนเดินผ่านไปผ่านมา
จากเช้าจนสาย แดดรุมสุมไหม้กายา
เด็กน้อยรอคอยเวลา
รอเมตตาจากคนมีธรรม
ธรรมมีจากคน จากคนมีธรรม
โอ้อนิจจา รอหาย รอหาย ลอยหาย
จากบ่ายจนฟ้าเริ่มดำ เมฆาขับร้องลำนำ
เด็กสลัมไม่มีคนมอง ไม่มีคนมอง
(พูด) เด็กน้อยๆ จำนวนหนึ่ง
กำลังเจริญเติบโตขึ้นเป็นพลเมืองของชาติ
อนาคตของเขา ยังคงเป็นเพียงความฝัน
ความฝันถึงวันข้างหน้า
แต่ในวันนี้ เขามีเพียงลมหายใจ
เพื่ออยู่รอดไปวันๆ ข้างหน้าเขาคือสลัม
ข้างหลังเขาคือกองขยะ
สิ่งนี้นะหรือที่เขาจะคุ้ยหาอนาคตได้
ธรรมมีจากคน จากคนมีธรรม
โอ้อนิจจา รอหาย รอหาย ลอยหาย
จากบ่ายจนฟ้าเริ่มดำ เมฆาขับร้องลำนำ
เด็กสลัมไม่มีคนมอง ไม่มีคนมอง
