ท่ามกลางสายลมโบยโบก
ริมน้ำธารไทรโยค
ดินแดนแห่งความหลัง
ฉันยังจำได้ใต้เงาร่มไม้บัง
ตรงที่เราเคยนั่ง
อยู่กันเพียงสองคน
ได้ยินเสียงลมเบาเบา
กลางแสงนวลจันทร์เจ้า
ดวงดาวเกลื่อนเวหน
สายน้ำซัดซ่า
หลั่งมาจากเบื้องบน
คืนนั้นเราต่างคน
อยู่ชิดกันไม่ห่างไกล
ไทรโยคเคยเป็น
เหมือนแดนสวรรค์
ที่เธอกับฉัน
ร่วมกันสร้างไว้ในใจ
เดี๋ยวนี้ตรอมตรม
เพราะเธอมาเปลี่ยนไป
เห็นไทรโยคทีไร
ช้ำใจไม่อยากชม
ท่ามกลางสายลมไทรโยค
คงเหลือความเศร้าโศก
ดวงใจสุดขื่นขม
เสียงน้ำซัดซ่า
หริ่งเรไรร้องระงม
เคยเหมือนเพลงชื่นชม
กลับคล้ายเพลงที่บาดใจ
ไทรโยคเคยเป็น
เหมือนแดนสวรรค์
ที่เธอกับฉัน
ร่วมกันสร้างไว้ในใจ
เดี๋ยวนี้ตรอมตรม
เพราะเธอมาเปลี่ยนไป
เห็นไทรโยคทีไร
ช้ำใจไม่อยากชม
ท่ามกลางสายลมไทรโยค
คงเหลือความเศร้าโศก
ดวงใจสุดขื่นขม
เสียงน้ำซัดซ่า
หริ่งเรไรร้องระงม
เคยเหมือนเพลงชื่นชม
กลับคล้ายเพลงที่บาดใจ
