เคยคิดว่าใจตัวเองคือภูผา ที่กาลเวลาไม่สามารถทำอะไร
จะกี่ลมพายุที่ซัดเข้ามา ก็เป็นแค่ลมเย็นๆพัดไป ไม่มีอะไรจะทำให้ต้องไหวหวั่น
จนคืนที่ฟ้านั้นไม่มีหมู่ดาว จนความเงียบเหงาคาดคั้นให้คิดถึงเธอ
ภาพความหลังก็ค่อยๆย้อนคืนมา สุดท้ายน้ำตาก็พลันล้นเอ่อ ที่เคยเข้มแข็งทุกอย่างพังทลาย
เป็นแค่เพียง เด็กขี้แย งอแงถึงวันนี้
ยังไม่ยอม เข้าใจเสียที ว่าเธอไม่ย้อนมา
เด็กขี้แย ยังคงเรียกร้อง ร่ำไร ให้เธอกลับมาหา
ยังเสียน้ำตา ยังรอให้เธอนั้นหวนคืน
เคยคิดว่าไม่มีเธอไม่เป็นไร แค่เดินต่อไปอะไรก็คงจะดี
หลอกตัวเองว่าโตพอจะเข้าใจ สุดท้าย I’m just a crybaby ไม่เคยรับได้ซักที ที่เธอไป
เป็นแค่เพียง เด็กขี้แย งอแงถึงวันนี้
ยังไม่ยอม เข้าใจเสียที ว่าเธอไม่ย้อนมา
เด็กขี้แย ยังคงเรียกร้อง ร่ำไร ให้เธอกลับมาหา
ยังเสียน้ำตา ยังรอให้เธอนั้นหวนคืน
ยังไม่อาจลบเธอออก จากหัวใจ ยังไม่มีใครคนใด มาแทนที่เธอ
ยังคงคิดถึงเธอเหลือเกิน ฟูมฟายและพร่ำเพ้อ เป็นเพียงผู้หญิงคนนึงที่นอนกอดน้ำตา ไม่เข้มแข็งอะไรเลย
เป็นแค่เพียง เด็กขี้แย งอแงถึงวันนี้
ยังไม่ยอม เข้าใจเสียที ว่าเธอไม่ย้อนมา
เด็กขี้แย ยังคงเรียกร้อง ร่ำไร ให้เธอกลับมาหา
ยังเสียน้ำตา ยังรอให้เธอนั้นหวนคืน
ไม่รู้เมื่อไหร่ จะเลิกคิดถึงเธอเสียที