อยู่กับตัวเอง ทบทวนเรื่องราวที่มันไป
กอดหมอนนอนร้องไห้ ใจช่างเหนื่อยล้า
ทรมานกับเรื่องร้ายๆ ที่ผ่านเข้ามา
มืดมนและจนปัญญา หาทางออกไม่เจอ
*เรื่องราวของเธอ เจ็บปวดเสมอแต่ต้องทนเอาไว้
ไม่มีใครจะเข้าใจ หาใครไม่มีเลยสักคน
ชีวิตของเธอ ต้องการแค่เพียงจะหลุดพัน
ในโลกอันแสนมืดมน ต้องทนอีกนานแค่ไหน
**เธอคงล้มลงจนท้อ เธอคงพบแต่ความผิดหวัง
กับสิ่งที่เธอนั้นทำพลาดพลั้งไว้กับตัวเอง
แบกภาระเก็บเอาไว้ เหนื่อยใช่มั้ย มันคงจะยากเย็น
ต้องฟื้นทนกอดตัวเอง ไม่มีใคร
Solo
, ** , **