ฟังเสียงกลองยาวหัวใจผู้บ่าววาปีห่วงหา
จักม่วนแนวใดดอกหวา น้ำตาคือไหลย้อยหยั่ง
เสียงฟาดหน้ากลอง คือจั่งน้องฟาดใจอ้ายพัง
ได้ยินบ่ดังเปิงปาง ผ่างตุ้มผ่าง เอิ้นนางคืนมา
ละเดือนเก้ากายอ้ายยังถ่า
จนฮอดเดือนธันวา กะยังถ่าน้องคือเก่า
อ้ายแฮ่งถ่าแฮ่งเหงา เว้ากับไผกะบ่ได้
หัวใจฮ้อนดอกฮ่ำฮน
ละแม่นเจ้าหนีไปหม่นลี้ฮูก่นอยู่แจใด
กลับมาคืนหัวใจ ส่งพี่ชายแหน่เด้อน้อง
ป่าวเสียงฮ้องไปนำกลองตุ้มเติ่น คืนมาเทิ่นได้ยินเอิ้นบ่เด้
คืนมาฟ้อนใส่กลองยาวเขาเฮ่ ผุเกล้าผมเพอย่าเปซ้ายเซขวา
คึดฮอดตั่วแนวคนเคยเว้าหยอก ไปกะไปบ่บอกกะจักสิหลอกเฮ็ดหยัง
ผู้บ่าววาปี ปทุมหัวใจพัง ยืนกะล้มทางนั่งมันยั้งหัวใจบ่อยู่
ดูเขาตีกลองมันตำต้องหว่างทรวง
คือจั่งหยังมาถ่วงให้หัวใจหนักโต้น
ได้ยินเขาส่าว่าเจ้ามีอีกคน
อ้ายเริ่มสับสนมาปนเศร้าเหงาทรวง
.ลมล่วงล่อ อีหยังน้อเจาะให้ปากเจ้าเว้าล่วง
ลมล่วงล่อ อีหยังน้อเจาะให้ปากเจ้าเว้าล่วง
อ้ายเป็นป่วงบ้าได้เลี้ยวฟ้าท่าคอย
มิดซ้อยม้อยคล้อยค่ำลงกลอน
หยิบเอาหมอนน้อละแม่นมาหมูน มาหมูน มาหมูน มาหมูน
บ่อุ่นคือตักน้อง ฮอดบุญกลองแล้วเด้น้องหล่า
คือบ่มาหาพี่ มาคือเป็นจั่งชี้น้อหล่าว่าดู
มาเห็นคู่เขา พากันม่วนสนุกสนาน
คู่อื่นเขาเว้าหวานสะท้านหัวใจคนถ่า
บัดคู่เฮาเด้อ้ายคือได้หลั่งน้ำตา
ได้ยินเสียงกลองตีถ่า สนั่นเวหาก้องฟ้าดังหึ่ม
ตุ่มเปิดเปิ่ง กะตุ้มเปิ๊ดตุ้มเปิ่ง
ตุ้มเปี๊ดเปิ่งกะตุ้มเปิ๊ดตุ้มเปิ่ง
เสียงเซิ้งหมู่ตีกลองยาว
เสียงฆ้องกะโหม่งดังไกล
คักหลายฟ้อนใส่ผู้สาว มือกลองกะมีแต่ผู้บ่าว
ซุมผู้สาว ย้อนแยะย้อนแย่ง.
เมืองสารคามบ่แล้ง เมืองสารคามบ่แล้ง
ดอกสะแบงกะยังหันล่วงค่วง
คือเสียงกลองห่วงดังมาฟาดต้ม ต้ม ต้ม
กะต้มต้ม ต้มต้มกะต้มตำตีเติ่น
ได้ยินบ่เสียงอ้ายฮ้องเอิ้น หาน้องส่องบ่มา
วาสนาอ้ายพอส่ำนี้ กลองยาววาปีผู้สาวต้ม
กลองยาววาปีผู้สาวต้ม