พ่อเอ้ย ปีนี้ อดสาสู้ไปก่อนเด้อ
แม่เอ้ย ค่อยเฮ็ดค่อยเซา เมื่อยกะพักก่อน ค่อยสู้ใหม่เด้อ
คันดินบ่หล่า คันฟ้าบ่ลืม
เฮาคือสิได้มืนตาอ้าปาก นำบ้านนำเมืองเพิ่นอยู่ดอก
ฟ้าเคยฮุ่งเคยแจ้ง ตะเว็นสีแดงบ้านเฮา
สมัยกาลเปลี่ยนโลกใบเก่า ให้หม่นเทาดำปานถ่าน
ข้าวปลานาน้ำ เคยกินหลับอิ่มอยู่แซ่บ
มื้อนี้บ่พอบ่แจบ กับความจริง ความฝัน
มันบ่พอ บ่พอ กับความจริง ความฝัน
หยิบขี้ดินโฮยหัว ขอพรแม่ธรณี
ลาอีสานก่อนเทือนี้ สิไปสู้เอาต่างบ้าน
ยอมือใส่หัวก้มลงหว่างเกิบ หม่องตีนแตกเขิบ พ่อแม่พร้อมกัน
ลาบ้านลาซอง ลาแผ่นดินเกิดไปล่าฝัน ขอให้ลูกหลานไปหมานไปมี
ลูกไปเฮ็ดงานก่อนเด้อ อดสาก่อนเด้อพ่อ
ลูกไปเฮ็ดงานก่อนเด้อ อดสาก่อนเด้อแม่
ลูกไปเฮ็ดงานก่อนเด้อ บ่ต้องเป็นห่วงเด้อ
เบิ่งแงงจะของนำเด้อ..
ลูกไปเฮ็ดงานก่อนเด้อ อดสาก่อนเด้อพ่อ
ลูกไปเฮ็ดงานก่อนเด้อ อดสาก่อนเด้อแม่
ลูกไปเฮ็ดงานก่อนเด้อ มีอิหยังกะส่งข่าว
สิฟ้าวกลับมากอดเด้อ.. อดสาสู้ไปสาก่อน
เลือดบ้านนอกยังออก ยังไหลแข่นอยู่บ่เซา
ใจยังจำดอกคำเก่า สิฟ้าวต่าวซอดคืนบ้าน
บ่ได้ฝันสูง ปีนไปเทียบฟ้า พอได้มืนตา ยาปากยาท้องกะท่อนั้น
ขอทำหน้าที่บักลูกชายเลือดอีสาน
ที่หัวใจมัน ยังแก่นยังมั่นบ่อ่วยหนี
ลูกไปเฮ็ดงานก่อนเด้อ อดสาก่อนเด้อพ่อ
ลูกไปเฮ็ดงานก่อนเด้อ อดสาก่อนเด้อแม่
ลูกไปเฮ็ดงานก่อนเด้อ… เบิ่งแงงจะของนำเด้อ
ลูกไปเฮ็ดงานก่อนเด้อ อดสาก่อนเด้อพ่อ
ลูกไปเฮ็ดงานก่อนเด้อ อดสาก่อนเด้อแม่
ลูกไปเฮ็ดงานก่อนเด้อ มีอิหยังกะส่งข่าว
สิฟ้าวกลับมากอดเด้อ.. อดสาสู้ไปสาก่อน
