ฮู้บ่มันยากส่ำได๋ ในการลืมคนคนหนึ่ง
ดนบ่จั่งสิเซานึกถึง ฮักซึ้ง ที่เคยล่วงผ่าน
ฮ่วมเฮียงกันมา หลายปีเเค่นาที ใช้บอกลากัน
ให้ลืมเจ้าสาว่าซั่น มะซ่างเว่าเข้าป่าเข้าดง
ฮักที่ล้นใจ ต้องเทถ่ายตามประสงค์
เเต่ความทรงจำมันนำต่ง บ่จักสิปลง อวยลงจังได๋
ดอกจานบานจนเหี่ยอ้ายยังเสียใจ
กกถ่ม จนป่งใบกะบ่ลืมเจ้า
บืนอุกกับทุกข์ตรมขมซากะเดา
ยามผ่านยังโศกเศร้าบ่ลาล้างห่างหาย
หลายฤดูกาลพรรษาผ่านกะคือเก่า
ส่ำเมาหมากกะเบาบ่พ้อหม่องสิไค
พ้นหน้านาล้างกางของล่วงโหล่นใบ
จนข้วมพอศอใหม่ ยังบ่คลายฮักเจ้า บ่เปลี่ยน
ฮักที่ล้นใจ ต้องเทถ่ายตามประสงค์
เเต่ความทรงจำมันนำต่ง บ่จักสิปลง อวยลงจังได๋
ดอกจานบานจนเหี่ยอ้ายยังเสียใจ
กกถ่ม จนป่งใบกะบ่ลืมเจ้า
บืนอุกกับทุกข์ตรม ขมซากะเดา
ยามผ่านยังโศกเศร้า บ่ลาล้างห่างหาย
หลายฤดูกาลพรรษาผ่านกะคือเก่า
ส่ำเมาหมากกะเบา บ่พ้อหม่องสิไค
พ้นหน้านาล้างกางของล่วงโหล่นใบ
จนข้วมพอศอใหม่ ยังบ่คลายฮักเจ้า บ่เปลี่ยน
ดอกจานบานจนเหี่ยอ้ายยังเสียใจ
กกถ่ม จนป่งใบกะบ่ลืมเจ้า
บืนอุกกับทุกข์ตรม ขมซากะเดา
ยามผ่านยังโศกเศร้า บ่ลาล้างห่างหาย
หลายฤดูกาลพรรษาผ่านกะคือเก่า
ส่ำเมาหมากกะเบา บ่พ้อหม่องสิไค
พ้นหน้านาล้างกางของล่วงโหล่นใบ
จนข้วมพอศอใหม่ ยังบ่คลายฮักเจ้า บ่เปลี่ยน