ได้นั่งรถหรู ทำตัวคุณหนู กินอยู่คอนโด
ใช้ชีวิตแบบไฮโซ อวดโอ้ว่าตนมั่งมี
ลืมคนใกล้ตัวไปหลงเมามัวเสียงเพลงแสงสี
ลืมสิ้นหมดแล้วคนดี เป็นเดือนเป็นปีแล้วไม่หลบบ้าน...
กินของแพงแพง ข้าวกงข้าวแกงมันแสลงท้อง
น้ำชุบผักเหนาะตอดอง บัตรนี้ไม่มองไม่ลองไม่กิน
คำพูดวาจาสำเนียงภาษาดัดจริตลิ้น
เปลี่ยนไปจนไม่คุ้นชิน ไม่เคยได้ยินภาษาบ้านเรา...
แม่นางนกเขาที่เคยหยอกเย้าบนปลายไม้
เจ้าอยากผลัดขนแปลงกาย
สลัดร่างกายเป็นนางนกแก้ว
ยังร้องจุ๊กกรู จุ๊กกรู๊ กุกกุก ก็ไม่ใช่แล้ว
หาใช่สำเนียงนกแก้ว นี่เสียงนกเขาบ้านเราน้องเห้อ...
กลับตัวเถอะหนามาเป็นดาราในดวงใจพี่
ถึงว่าไม่ค่อยมั่งมี ถิ่นฐานตรงนี้ไม่ซ้ำเติมเจ้า
ลงจากคอนโดกางปีกบินโชว์เป็นนางนกเขา
หลบมากินข้าวบ้านเราเป็นนางนกเขาในหัวใจพี่
เออ เออ เออ เหอ เออ เออ เออ เออ เออ เออ....
solo : ( ซ้ำ ‘**’** )
ลงจากคอนโดกางปีกบินโชว์เป็นนางนกเขา
หลบมากินข้าวบ้านเราเป็นนางนกเขาในหัวใจพี่
จุ๊กกรู จุ๊กกรู กุกกุก จุ๊กกรู จุ๊กกรู กุกกุก
เป็นนางนกเขา ในหัวใจพี่