ขั่นว่าน้องคิดสิไป
ขั่นว่าน้องสิตัดใจกะบ่ได้ว่าจักคำ
อ้ายกะส่ำคนต้อยต่ำ
น้องกะส่ำหงส์เทิ่งฟ้าที่อยู่เบื้องบนสวรรค์
สิบ่โทษวาสนา
สิบ่โทษโชคชะตาที่ทำให้เราห่างกัน
สิฮ้อง สิไห้อ้ายกะสิกลั้นบ่ให้มันไหล
ออกมาน้ำตาคนเบิ่ดสิทธิ์
ในเมื่อมื้อหนึ่ง
กะเคยเป็นคนที่น้องเคยฮักกัน
ในเมื่อมื้อหนึ่ง
กะเคยเป็นคนสำคัญกับใจนาง
ในเมื่อมื้อนี้
น้องเลือกสิไปจากใจ
กะบ่ได้ห้ามอ้ายสิมีสิทธิ์หยัง
ในเมื่อมื้อนี้น้องเลือกสิเดินคนละทาง
เดินคนละทาง
ขั่นว่าน้องคิดสิลืม
ขั่นว่าน้องคิดสิลา กะบ่ได้ว่าจักคำ
ให้เป็นแค่ความทรงจำ
ที่เฮาเคยคบกันมา ถึงแม้ว่าสิสั้นไป
ขั่นว่าเจ็บกะสิทน
ขั่นว่าปวดกะสิทน สิบ่ดิ้นรนยื้อน้องไว้
แม้ทรมานและพบกับความเสียใจ
คงบ่พ้อตายดอกตี้ อ้ายคิดว่า
