แม่นสิตายอยู่หม่องนี่
กะคงสิบ่หันเบิ่ง
ย้อนบุญน้องบ่เถิง แม้หางตาของเจ้า
แม่นสิฮักปานได๋ อ้อนวอนคุกเข่า
กะยังบ่ได้เคิ่งเขา คนที่เจ้าเฝ้าหมายตา
วาสนาเป็นได้ส่ำ กาต้มน้ำฮ้อน
ถืกสุมไฟป่อน หย่อนไม้ใส่ ไหม้ดำปี๋
ได้น้ำใสๆ เอาไปเทใส แก้วอย่างดี
แต่กาดำขี้ลี่ ผุได๋สิมาเหลียวเบิ่ง
** บุญบ่เถิง อ้ายดอกน้องหล่า
วาสนาขี้ถ่านขี้เถ้า อยู่ได้สูง
แค่ส่ำก้อนเส้า เฝ้ากองไฟ
คงเป็นจุดหมายที่สูงเกินใฝ่
ให้ตายเกิดใหม่ น้องยังบ่สม
เกิดชาตินี้ ได้แค่ถืกลม..จากปากเจ้า
ตอนเป่าไล่ควัน ที่เข้าตา
ซ้ำ /**/*