สายตาเธอฟ้อง ว่าเธอร้อง จนหมดน้ำตาไปทั้งคืน ไม่อยากรู้ ว่าใครทำเธอ ไม่ได้วุ่นวายมากมายขนาดนั้น
หวังเพียงให้หาย ให้เธอคลายคลายลงซักที เรื่องผิดหวัง มีไว้ทำใจ ให้เวลาเยียวยาไม่นานก็คงหาย
*มันอยู่ที่ใจเธอเอง ทบทวนดูอีกที ว่าทำไมเธอยังคงต้องมีน้ำตา
มันอยู่ที่ใจเธอยอมพร้อมให้มันได้ผ่าน เรื่องวันนั้นก็วันนั้น
อยู่ตรงนี้คือวันนี้ มีแค่พรุ่งนี้แหละที่รอให้เดิน
น้ำตาที่ไหลก็ไม่ไหลวนคืนกลับมาที่เดิม ค่อยระเหยแล้วก็หายไป
ต่างอะไรกับใจที่พังในวันนั้น
ลองเธอลองออกไปถามใครๆ มีไหมที่เขาไม่เคยเสียใจ
ฉันก็เคยใครก็เคยกันทุกคน จะสนทำไมอะไรที่เคยช้ำ