ใช่... คนอย่างฉันก็เป็นแบบนี้
ในสายตาที่เธอมอง ฉันคงไม่เอาไหนสักที
แต่ฉันยอมมากกว่ายอม จนรู้สึกว่าเสียศักดิ์ศรี
สุดท้ายเราก็ไปไม่รอด อยากให้จำไว้ว่าฉันก็เต็มที่
ถ้าความต้องการของเธอและความสามารถฉันไม่บาลานซ์
งั้นเราควรพอไม่ฝืนไปต่อให้เรื่องมันยืดมันยาน
แต่คำว่าเลิกมันค้างในคอเราสองมันทรมาน
เราปรับจนเสียตัวตนฉันเหนื่อยแล้วที่ต้องพยายาม
ที่ผ่านมาฉันก็ try my best
นอนร้องเสียสติ crying on my bed
แล้วความรู้สึกฉัน who gon save?
ที่ผ่านฉันก็ try my best
ฉันทุ่มให้เธอ but she say
'ว่ายังไม่ดีพอ" she say
ทุกสิ่งที่มันแย่คือ my mistake
ฉันคงไม่ทนแน่ๆ i wanna leave this place
ยิ่งสิ่งที่เธอทำเธอบอกว่ามันคือรัก
ฉันก็กลัวจะทำไม่เท่าเธอ
มันจะไม่เป็นไรถ้าเกิดเธอไม่คาดหวัง
แต่เธอโมโหทุกครั้งที่ฉันยังเท่าเดิม
เราสองคนเลยเข้าใจกันและก็ปรับกันมากกว่าเดิม
แต่มันเหมือนภาพวาดดีอยู่แล้วดันหาสีเข้าไปเติม
ภาพที่เราสร้างมันดูไม่ธรรมชาติกว่าเดิม
รักมันยากว่ะเธอ หรือ มันแค่ยากกับเธอ
