ฉันเขียนชื่อเธอลงข้างๆ และเริ่มจินตนาการว่ามีเธอกับฉันอยู่ในโลกของฝันกลางวันที่สร้าง คิดว่ามันคงเป็นความสุขและรู้สึกปลอดภัยราวกับที่บ้าน มีทุกสิ่งที่ฉันเองต้องการ ที่สำคัญคือมีเธออยู่ด้วย
แม้ว่าในโลกของความเป็นจริงมันจะมีเพียงแค่ฉันนั่งอยู่ที่เดิม แสงแดดกับลมอ่อนๆพัดเข้าหาฉันโดยไม่ต้องเดิน ต่างก็ไม่รู้ว่าในวันข้างหน้ามันยังมีอีกกี่อย่างที่ยังหาไม่เจอ แต่ที่แน่ๆในใจของฉันมันไปอยู่ที่เธอ ตรงนั้นแหละ...
และนั่งมองใบไม้ที่ลมพัดไป เหมือนฉันถูกสะกดอยู่ภายในห้วง ช่วงเวลาที่ฉันหลงรักใคร อธิบายไปยังไงก็ไม่ถูก รู้แค่ว่ามันมีผลกับใจ คงเป็นความรู้สึกที่ดี ถ้าฉันนั่งอยู่กับเธอจริงๆ
แต่ก็ไม่รู้ว่าฉันหวังมากไปเกินตัว มันจะดีรึป่าว ทำให้รู้ว่าจากนี่ไปนู้น เป็นระยะทางหรือว่าใจที่ห่าง และถ้าหากฉันตะโกนออกไป เพื่อบอกเธอเธอจะได้ยินรึเปล่า ว่าเธอสวยมากทามกลางแสงแดดพร้อมรอยยิ้มที่ปาก...
จู่ๆเธอก็หันมาสบตา ฉันก็ไม่ทันที่จะหลบตาเธอก้าวเข้ามา ใจฉันมันยิ่งเต้นแรงขึ้น เธอนั่งข้างๆ อ่านชื่อข้างล่าง อมยิ้มตอนที่เห็นชื่อเธอ และเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับบอกฉันว่า แววตาฉันก็สวยเหมือนกัน
เธอเปิดเพลงนี้จากในLISTทำเสียงอ่อนอยากให้ร้องให้ฟัง ชมเพลงฉันดีพร้อมหยิบทิชชู่ ซับหน้าของฉันที่มันๆ แต่ฉันเกิดสะดุ้งความสุขทุกอย่างก็ได้จบกลางคัน ฉันลืมตาขึ้นจึงพบว่า ทั้งหมดฉันแค่ฝันกลางวันไปเองคนเดียว...