เนื้อเพลง สายฝนแห่งเดือนเมษายน จิม เพลินจิตร
เรื่องราวของเราในวันนั้น ตอนที่ฝันจนจับมือร่วมทาง
ดอกไม้ที่เคยเบ่งบานงอกงามร่วงโรยมาถึงวันนี้
ไม่มีสิ่งใดเป็นนิรันดร์มีแต่ความทรงจำยังเหมือนเดิม
ช่างเพลิดเพลินในบางช่วงเวลา อยากย้อนเวลากลับไป
เพื่อแก้ไขเรื่องราวในวันวาน แต่ว่ามันคงจะสายเกินไป
ผ่านอย่างนี้ ซ้ำๆทุกวันความเหงาก็ไม่จางหายไป
กลายเป็นฉันที่มันไม่มีความหมาย สุดท้ายหมาป่าต้อง
เดียวดายเหมือนฉันที่ต้องขาดเธอ ผ่านไปอย่างนี้จนมัน
เริ่มทนทาน
ใกล้ค่ำเดือนเมษายน เย็นชื้นด้วยไอฝนหม่นฟ้า
รถไฟเทียบชานชลา คือสัญญาณว่าเราต้องจาก
ชลอใจรอฉันทีได้โปรดอย่าเดินหนีไป
อย่าผลักใสใจดวงนี้อีกเลย
ผ่านไปอย่างนี้ ซ้ำๆทุกวันความเหงาก็ไม่จางหายไป
กลายเป็นฉันที่มันไม่มีความหมาย
สุดท้ายหมาป่าต้องเดียวดายเหมือนฉันที่ต้องขาดเธอ
ผ่านไปอย่างนี้จนมันเริ่มทนทาน
ต่อแต่นี้จะเกิดอะไรคงไม่สำคัญ เมื่อเธอและฉันต้องร่ำลา
ทั้งที่ยังยังรักกัน มันไม่มีวิธีแก้ไขเรื่องราวความสัมพันธ์
ต่อเธอและฉัน หรือสองเรา
คงเหลือเพียงแค่.. ความทรงจำ
ฉันก้มกายลง กอบเอาฝุ่นขึ้นมาโปรยให้ลอยไปกับสายลม
.
พึมพำพรรณนาเศร้าโศกไปกับเมฆฝน
ตรึงเรือนร่างฉันไว้ให้อยู่กับสายลม
ฉันก้มกายลงกอบเอาฝุ่นขึ้นมาโปรยให้ลอยไปกับสายลม
พึมพำพรรณนาเศร้าโศกไปกับเมฆฝน
ตรึงดวงใจฉันไว้ให้อยู่กับสายลม
ปล่อยความรักให้ลอยไปกับสายลม