รักขื่นขมมันจบ รักแสนหวานมันจากไป จากไปจากไกล
หลายคนเขาเข้ามา เข้ามาแล้วก็ผ่านไป. ไม่คืนย้อนมา
เหลือความช้ำในใจ บางทีก็มีน้ำตา
ใช้ชีวิตทุกวันให้มันพ้นวันผ่านไป ไม่ได้สนใคร
ไม่ได้วิ่งตามใคร ชอบไร้สาระตามใจ เปื่อยเรื่อยๆไป
จนอยู่มาวันหนึ่ง ฉันฝันไปไกลแสนไกล ล่องลอยหลุดไปเกินจินตนา
ได้พบใครคนหนึ่งในฝัน คือใคร เอ๊ะใคร นั่นใคร ใครกันหนา ใครกันหนา
** เราได้คุยกันในค่ำคืนนั้น เธอฉันสนทนา
รอยยิ้มแรกแย้มหยาดเยิ้มหยดย้อย งมงามดุจนางฟ้า
เธอบอกกับฉันว่า เธอบอกกับฉันว่า (เธอชื่อพรมทิมา)
พรมทิมา พรมทิมา พรมทิมา พรมทิมา
