เฝ้าคอยมาแค่ไหน
เนิ่นนานเท่าไหร่
ให้ลมหายใจได้สัมผัส กันอีกครั้ง
ให้เราได้สมหวัง
รักกันชั่วนิรันดร์
ให้สองแววตาจ้องมองครอบครองดั่งฝัน
แล้วใยจึงกลับต้องปวดร้าว
กอดเพียงความเศร้า
เว้าวอนถามกับฟ้า
** เพียงสัญญาที่ได้เคยให้ไว้
ไม่อาจทำให้รักได้
เมื่อฟ้านั้นพาให้เรามาเจอ
เหตุใดจึงไม่ยอมให้ฉันคู่เธอ
คำสัญญาที่ผูกเราเอาไว้ มันยังไม่พอใช่ไหม
ชาติไหนจะได้รักกัน
หรือว่าฉันต้องยอมรับชะตา
ว่าฟ้าไม่เชื่อในสัญญา
เฝ้าคอยอธิษฐาน
ทุกวันที่ผ่าน
หรือมันไม่มีวันได้เป็นจริงสักครั้ง
เหลือก็เพียงแต่ความปวดร้าว
กอดเพียงความเศร้า
เว้าวอนถามกับฟ้า
** เพียงสัญญาที่ได้เคยให้ไว้
ไม่อาจทำให้รักได้
เมื่อฟ้านั้นพาให้เรามาเจอ
เหตุใดจึงไม่ยอมให้ฉันคู่เธอ
คำสัญญาที่ผูกเราเอาไว้ มันยังไม่พอใช่ไหม
ชาติไหนจะได้รักกัน
หรือว่าฉันต้องยอมรับชะตา
ว่าฟ้าไม่เชื่อในสัญญา
ได้โปรดให้ฉันเข้าใจ
ยังพอมีทางไหม
จะหนักหนาสักเท่าไหร่
หากมันจะทำให้เราได้รักกัน ก็จะทำ
