อดีตคืนย้อนมา ฉันจมอยู่กับคราบน้ำตา
ไร้แสงดาว เมื่อฉันเผลอมองผ่าน เรื่องราวแห่งความรวดร้าว
ฟ้ามืดครึ้มอยู่ ไร้จันทร์เคียงข้าง เหมือนบางคราว ที่เคยเป็นมา
ฝนโปรยมาใกล้ กลับย้อนชี้ให้รู้ว่า ความหลอกลวงก่อตัวคลี่คลาย
*เหมือนบางสิ่งนั้น สุดท้ายก็กระจ่าง เป็นเพียงแค่ภาพลวงตา บางความลึกล้ำไร้ค่า
ในสายตาเย็นชาที่เธอให้มา
ที่แท้แค่ตัวเรา เป็นแค่เพียงผ่าน ภาพช้ำระทมน้ำตา ย้อนคล้ายความฝันร้าวราน
อารมณ์ แปรผัน กลืนหาย มองข้าม ดั่งเคย
มองแสงไฟ ไร้สว่าง ดั่งความงามหมดความหมายใด
แล้วตัวฉันจะเดินต่อไปอย่างไร กับทำนอง แห่งความเคว้งคว้าง
(ซ้ำ *)
กลืนหายดังเคย คล้ายดังเคย ที่ผ่านมา
เจ็บแล้วน้ำตา หลงมารยา ของใครหนึ่งคน ใครสักคน