เหยียบตมย่ำดิน
รู้ตัวเองดีว่าอยู่ที่ตรงไหน
แต่ใจห้ามมันไม่ได้ทุกทีที่เจอหน้า
เธอเปรียบประดุจดั่งหงส์
มองลงมาเราห่านฟ้า
หงส์เพียงแค่แลหันมา
ไม่ได้สบตาแต่ก็คิดว่าพอมีหวัง
เธอมีผู้คนรอบกายพินอบพิเทา
ส่วนตัวเราแค่เงาไม่มอง
ไม่ได้คิดที่จะเปรียบเปรย
ก้อนดินเทียบเทียมก้อนทอง
แค่อยากให้ลองมองกันที่ใจ…ได้ไหม
ถ้อยคำแว่วหวานน้ำตาลยังขม
คารมช่างคมบาดใจ
ผู้ใดเป็นต้องหลงไหล
เผลอใจให้ไปกับเธอ
ฉันเองก็หนึ่งในนั้น
เฝ้าฝันแต่เพียงภาพเธอ
หวังเดียวแค่เพียงแต่เธอหันมา
มองกันสักหน่อย
แม่ดาราอยู่บนนภา
โดนเด่นกว่าดาวช่างสุกสกาว
แม่เดือนเด่นฟ้ายอดกัลยา
ช่างสุดโสภาวิลาวัณย์
หวังเพียงแค่ปรารถนา
ให้ชายตามามองกัน
แยงยลใจฉันบ้าง
เธอมีผู้คนรอบกายพินอบพิเทา
ส่วนตัวเราแค่เงาไม่มอง
ไม่ได้คิดที่จะเปรียบเปรย
ก้อนดินเทียบเทียมก้อนทอง
แค่อยากให้ลองมองกันที่ใจ…ได้ไหม
ถ้อยคำแว่วหวานน้ำตาลยังขม
คารมช่างคมบาดใจ
ผู้ใดเป็นต้องหลงไหล
เผลอใจให้ไปกับเธอ
ฉันเองก็หนึ่งในนั้น
เฝ้าฝันแต่เพียงภาพเธอ
หวังเดียวแค่เพียงแต่เธอหันมา
ถ้อยคำแว่วหวานน้ำตาลยังขม
คารมช่างคมบาดใจ
ผู้ใดเป็นต้องหลงไหล
เผลอใจให้ไปกับเธอ
ฉันเองก็หนึ่งในนั้น
เฝ้าฝันแต่เพียงภาพเธอ
หวังเดียวแค่เพียงแต่เธอหันมา
มองกันสักหน่อย
ฮืม...
สุดโสภา...
