เป็นจั่งใด๋อ้ายคือไปทางเขา ลืมคำเคยเว้าแล้วบ้อ
เวลาชีวิตที่น้องถ่าน้องรอ ถืกอ้ายดึงถิ่มปานได้เหี่ย
จอดข้างทาง คือจั่งรถฮ้างรถเสีย
เฮ็ดแบบนี้กะได้น้อคน
B.
พ้อคนแม่นคนใหม่ใจปิ้น
อ้ายฟ้าวบินไปนำเขาล่องซอง
บ่เหลือจักหน่อยความฮักของน้อง
ปานถืกยื่นซองขาว ไล่ออกจากชีวิต
H.
สิให้น้องอยู่จังใด๋ เว้าแล้วน้ำตากะไหล หายใจบ่อิ่ม
มูฟออนบ่พ้นความเหงา แลงเช้าอ่ำล่ำๆ คิดนำแต่ผู้เพิ่นถิ่ม
อ้ายไปมิดอิ่มซิ่ม น้องเฮ็ดได้เพียงแค่พิมพ์ข้อความหาอ้าย
แต่บ่กล้า.. ส่งไปหา
(ซ้ำ* B , H , H )
