อยากจะเดินตามหาอะไรบางสิ่ง
อยากโยนทิ้งเรื่องราวทุกๆอย่าง
อยากให้เวลารอบข้างนั้นหยุด ไม่ต้องเคลื่อนไหว
อาจมีเสียงดนตรีที่ชัดเจน
มีแค่ทำนองความเหงาเท่านั้นเอง
อยู่ๆก็เคว้งคว้างท่ามกลาง ผู้คนมากมาย
อาจเป็นบางครั้งที่ฉันนอนไม่หลับ
กลับมาหยุดพัก ยิ่งเหงากว่าเมื่อวาน
ช่วงเวลาที่ลืมหายใจ และตอนนี้ฉันรู้สึกหายไป
เป็นนาทีที่อาจจะมีแค่ฉันเอง เป็นนาทีที่นานนับปี มันช้าเหลือเกิน เหงาเกินไป
ที่มันเกิดอาการแบบนี้ ฉันไม่เข้าใจ
อยู่ดีๆทำไมมันมีแต่น้ำตา ภาวนาให้ใครสักคนอยู่ข้างๆกัน แค่รับฟัง ช่วยฉันผ่านเวลาแบบนี้ แค่สักคนได้ไหม
