เมื่อคืนก็ไม่รู้ว่าดึกแค่ไหน กว่าที่ฉันนั้นจะเลิกคิดมากแล้วเข้านอน
พยายามที่จะไม่คิดถึงทำเป็นไม่รู้ร้อน ก็ทำได้เพียงแค่พักสายตา
ความฝันเพิ่งจะเริ่มได้แค่นิดนิด นาฬิกามันก็เริ่มทำพิษให้ต้องตื่น
ใต้ผ้านวมมีแต่ความง่วงนอนกับคนที่ไม่อยากฟื้น
เริ่มมีอาการชั่งใจ จะลุกดีไหม หรือช่างปะไร?
วันเดียวคงไม่ทำให้โดนไล่ออก ยิ่งคิดยิ่งแค้นแค่เรื่องที่บ้าบอ
เพราะเธอทำให้ฉันต้องกลุ้มใจจนนอนไม่ค่อยพอ
นอน ให้ตื่นสาย (WoH Ho) พักอีกแป๊บนึง (WoH Ho)
ปิดนาฬิกาปลุกเรือนนั้น อย่าเพิ่งลุกจากหมอนเลย
ขี้เกียจซักนิด (WoH Ho) นานนานที่ไม่เป็นไร (WoH Ho)
มันมีเหตุผลที่พอเพียงอยู่แล้วไง วันนี้ไม่ไหว ฉันขอลาป่วยนอนพักใจ
รวบรวมให้ได้มีสติสักนิด ก่อนโทรไปเพื่อจะพูดข้ออ้างขอลาหยุด
หากบอกไปว่าไม่เอางานการ เพียงแค่ว่าใจชำรุด เห็นทีจะโดนพักยาว
จะลุกดีไหม? หรือช่างปะไร วันเดียวคงไม่ทำให้โดนไล่ออก
ยิ่งคิดยิ่งแค้น แค่เรื่องที่บ้าบอ เพราะเธอทำให้ฉันต้องกลุ้มใจจนนอนไม่ค่อยพอ
นอนให้ตื่นสาย (WoH Ho) พักอีกแป๊บนึง (WoH Ho)
ปิดนาฬิกาปลุกเรือนนั้น อย่าเพิ่งลุกจากหมอนเลย
ขี้เกียจสักนิด (WoH Ho) นานนานทีไม่เป็นไร (WoH Ho)
มันมีเหตุผลที่พอเพียงอยู่แล้วไง วันนี้ไม่ไหว ฉันขอลาป่วยนอนพักใจ
นอน ให้ตื่นสาย (WoH Ho) พักอีกแป๊บนึง (WoH Ho)
ปิดนาฬิกาปลุกเรือนนั้น อย่าเพิ่งลุกจากหมอนเลย
ขี้เกียจซักนิด (WoH Ho) นานนานที่ไม่เป็นไร (WoH Ho)
มันมีเหตุผลที่พอเพียงอยู่ แล้วไง วันนี้ไม่ไหว ฉันขอลาป่วยนอนพักใจ