มรสุม พัดแรงเท่าไหร่ ในใจประหนึ่งภูผา
ฝ่าพายุ ข้ามมาเพื่อวันยิ่งใหญ่
ใครจะรู้ หลังความทะนง ยังคงมีความอ่อนไหว
ต้องระบายความเหงาเป็นหยดน้ำตา
* เธอคือแรงของใจ ที่ผลักให้ฉันต้องฟันผ่า
ดั่งแสงในคืนอ่อนล้าที่ส่องหัวใจ
** ให้สุดแผ่นดินแผ่นฟ้า เอื้อมมือคว้ามาครองแม้ดวงดาว
ก็คงเหน็บหนาวถ้าไร้อ้อมแขนใคร
เป็นผู้ชนะทุกวินาที จะมีความหมายใด
จะเอาชนะทุกอย่างเพื่อใคร ถ้าไม่มีเธอสักคน
เธอคือฝัน ทั้งยามที่ตื่น ทั้งคืนที่เหนื่อยและท้อ ทำให้ฉัน กล้าพอเผชิญทุกอย่าง
ชัยชนะ นี้เป็นของเธอ มีเธอที่อยู่ข้างหลัง เป็นความหวัง ให้ฉันได้ผ่านพ้นมา
(ซ้ำ *, **)
ยิ่งใหญ่เท่าใดก็คงอ้างว้างเกินทน หากไม่เหลือคนที่อยู่ข้างกาย
ให้สุดแผ่นดินแผ่นฟ้า เอื้อมมือคว้ามาครองแม้ดวงดาว
ก็แค่คนเหงาที่มองไม่เห็นใคร
เป็นผู้ชนะทุกวินาที จะมีความหมายใด
จะอยู่จะสู้ทุกอย่างเพื่อใคร ถ้าไม่มีเธอสักคน
